به گزارش نیمه پر، درصدی از زیبایی‌های طبیعت شاداب و جذاب شمال کشور در استان مازندران را میتوان در شهرها و روستاهای غرب این استان مشاهده کرد که فاصله آنها در جلگه با دریا و ارتفاعات جنگلی آنقدر اندک است که سایه ارتفاعات را در برخی از نقاط میتوان در آبهای ساحلی دریا به تماشا نشست.
جلوههایی رویایی این زیباییها باعث شده تا هر سال هر شهروند ایرانی و حتی توریستهای حرفهای برای دیدن و لذت بردن از این مواهب و مناظر، سفر به خطه سرسبز و افسانهای مازندران و شهرهای غربی این استان را در برنامههای خود قرار دهند.
شهری همچون رامسر و بابلسر و شهرهای دیگر ساحلی مازندران برای همه دوستداران طبیعت در سراسر جهان، نامهایی آشنا و دوستداشتنی هستند.
تاکنون هیچ ملاحظه و گزارشی نشده که فردی از داخل یا خارج کشور پس از سفر به استان مازندران و شهرهای غربی این استان، از طبیعت و زیبایی‌های شکوهمند و بهیادماندنی آن سخن نگفته باشد، همچنان که از نبود امکانات و زیرساختها و ناتوانی این خطه در پذیرش و پذیرایی این حجم از مسافران و گردشگران گلایه نکرده باشد.
نکته مورد اجماع و تعجبآور در این میان، همنظر بودن گردشگران و مهمانان منتقد با مسئولان این استان و شهرهای مورد سیاحت است.
میزبانان این مسافران هم معترف به انتقادهای جدی مسافران هستند و مشکل کار در بررسی علل چنین وضعیت، در ناکافی بودن توان اعتباری و مالی استان در فراهم آوردن این زیرساختها برای گردشگران ملی و توریستهای بینالمللی است.
صورت مسئله این مشکل، کاملاً روشن است، استان مازندران و شهرهای ساحلی و غربی آن از اعتبارات ناچیز شهرستانی و استانی برای تمهید امکانات بهره میبرند که حتی برای مردم شهرستانهای خودشان هم ناکافی است و آنگاه باید به حجم فوقالعاده زیاد مسافران و گردشگران کشوری و توریستهای خارجی خدمات دهند که به هیچ وجه توانایی این کار را ندارند.
برای حل این معضل باید دولت اعتبارات ویژه را در این زمینه به استان مازندران اختصاص دهد که علاوه بر حوزه زیرساختی و پذیرایی از گردشگران، باید به نیازهای فرهنگی مسافران نیز توجه جدی شود، کاری که تاکنون به آن توجهی نشد و زیانهای فراوان و غیرقابل جبرانی را به وجود آورد.
بیش از همه، این مسئولان استان و مردم مازندران هستند که در اغلب ماه‌های سال با ورود گردشگران به این استان دچار مشکل شده و ضمن آن، متهم به مهمان‌نانوازی می شوند.
غافل از آنکه آمار مسافران یک سال به این استان بیش از ۸ برابر جمعیت مازندران است و اعتبارات موجود معادل ۲۵ درصد نیاز جمعیت ساکن این شهرها.
این که حتی در سطح جهانی بگویند: «رامسر، عروس شهرهای ایران»، برای رامسر و دیگر شهرهای ساحلی مازندران دردی دوا نمیشود، آخر کجا عروس بی‌جهیزیه دیده‌اید غیر از رامسر و … .
بلاغ/
با سلام
آیا می دانید در این شرایط که اکثر اوقات تعطیلات جمعیت شهرهای استان مازندران و احتمالا گیلان و گلستان چند برابر جمعیت ساکن آن است و هیچ بودجه اضافه ای برای این منظور در نظر گرفته نمی شود و بودجه های متعلقه حتی کفاف جمعیت ساکن را نمی کند ، در شهری مثل خرم آباد در لرستان ۴ سال پیش بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان برای یک منطقه گردشگری با نام چهارده معصوم مصرف کردند ؟ آیا می دانید برای آزاد سازی اطراف قلعه فلک الافلاک خرم آباد بش از ۸۰۰ میلیارد تومان هزینه کردند که در مورد پیشینه تاریخی آن هم زیاد اطمینان وجود ندارد ؟ آیا می دانید که همین الان استاندار لرستان که در واقع شهردار خرم آباد شده برای ساخت هتل و عمران دریاچه مصنوعی کیو هزینه ۳۳۰ میلیارد تومان در نظر گرفته است ؟ و در نهایت مجموع پروژه های در دست اقدام در خرم آباد بیش از ۲۰۰۰ میلیارد تومان است ؟
به نظر من هم سازمان های مردم نهاد و هم مسئولین دولتی در استان های گردشگرپذیر باید به این هزینه ها اعتراض کنند و حق مردم مظلوم این استان ها را بگیرند .