به گزارش رامسرنوین به نقل از بلاغ؛ درست است این واقعیت تلخ که دستمان به هر دلیلی از دامن پرفیض صحن اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام و یاران او در طریق‌الکربلا و راهپیمایی اربعین امسال همچون سال گذشته کوتاه شده، اما دل شکسته‌مان در پروازی عاشقانه، خود را در صفوف اربعیان نجف به کربلا می‌بیند و چقدر به وجد می‌آید وقتی صحنه‌های ناب عشق‌ورزی عراقی‌ها را می‌بیند که با تمام وجود آنچه که دارند را به خدمت زائران سیدالشهداء می‌آورند.
چه دلپذیر و گواراست دیدن زیباترین جلوه‌های دلدادگی یک ملت به قله بلند و بلندترین قله ایثار و فداکاری سیدالشهداء. زندگی با امام حسین(ع) چقدر پرمعنا و مهیج و آرامش بخش می‌شود. در میان راهپیمایان اربعین، موجی انسانی که همه‌شان به یک مقصد ره می‌پیمایند و در دل، عشق واحدی منشاء الهام‌شان است. این دریای خروشان عاشقان با هر وضع جسمانی، دهها و حتی صدها کیلومتر راه را طی روزها و شب‌ها آنچنان شیرین و دلپذیر طی می‌کنند که لذتی را بالاتر از آن نمی‌شناسند.
در مسیر اربعین، آنچه که تحمل هر درد و رنج و خستگی را احلی من‌العسل” می‌کند، اندیشه و تفکر بر میزان فداکاری سیدالشهداء و خاندان و یارانش است. زائر متفکر خود را بسان گرد و ذره‌ای معلق می‌بیند که در مقابل دنیای مصائب سالار شهیدان به هیچ است. انسان در برابر عظمت سیدالشهداء و مهربانی و رأفت بی‌پایانش، بابت اینکه انسانی بمانند خودمان (انسان بماهو انسان) توانست به این حد از شنائت و دنائت برسد که امام معصومی همچون امام حسین(ع) را آنهم آنطور فجیع و ضدانسانی به شهادت برساند، احساس خجالت می‌کند. بارها، خود را ملامت کردیم که چرا باید امامان معصوم، که تنها و تنها برای هدایت و رستگاری مردم برانگیخته شده‌اند، چرا باید در قبال دنیایی از زحمت و تلاش جانکاه این اسطوره‌های ایثار، اینگونه با این مظاهر رحمت خداوند در زمین برخورد شود که نشانه کوته‌فکری و آلودگی دین به دنیافروشان است.
خدایا! تو شاهدی که اعماق وجودم در تسخیر اباعبدالله‌الحسین(ع) است. بر بی‌توفیقی خود معترضم و بر خود نهیب می‌زنم که: چه کردی تا اینگونه از توفیق زیارت و حضور در اربعین عراق محروم شدی؟!. لعنت بر آنچه که موجب سلب توفیقم شد. نفرین بر رفتارهایی که باعث شد تا از زیارت ثارالله باز بمانیم.
ای مردم خوب سرزمین حسینیم!
بیائید یکدیگر را دعا کنیم تا از هر رفتار بازدارنده به یاری خداوند و با توسل به امامان معصوم پاک شویم تا شایسته زیارت حضوری سیدالشهداء علیه‌السلام را بیابیم. دلمان برای صحن و سرای اباعبدالله‌الحسین و ابوالفضل‌العباس علیهماالسلام بسیار تنگ شده، بشدت دلتنگ زیارت مولی‌الموالی، امیرالمومنین حضرت علی علیه‌السلامیم. چه زیباست صحن حضرت زهرا سلام‌الله علیها، که جای آن صدیقه طاهره در کنار امیرالمومنین(ع) خالی بود همانند صحن حضرت زینب علیها سلام در کنار مضجع نورانی حضرت سیدالشهداء(ع).
چقدر باید دورود و سلام را تقدیم بداریم به مردم خوب کشورمان که این دو صحن زیبا و دیدنی را با همت والای خود ساختند تا نشانه‌ای باشد بر دلدادگی این دلدادگان.
خدا را هزاران هزار شکر که عشق حسین(ع) را ارزانی‌مان فرمودی که بزرگ‌ترین نعمت و هدیه الهی است برای‌مان؛ چرا که برای ملت ما، شاید بی‌همگان بسر شود، اما قطعا بدون حسین(ع) زندگی بهیچوجه بسر نمی‌شود.
ما جاماندگان، در سراسر کشور روز اربعین بصورت نمادین راهپیمایی را در شهرها و روستاهای‌مان انجام می‌دهیم تا ان‌شاءالله فضای اربعینی، برکتی باشد برای کشورمان و حضور سال آینده در بین‌الحرمین آنهم روز اربعین.
محمد فاطمی
