پایگاه خبری تحلیلی رامسرنوین
  • گزیده اخبار :
  • پنج شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳ , Thursday 7 November 2024
    Ramsarnovin.ir
    آرشیو سایت





  • کد مطلب : 15561
  • تعداد نظرات : ۰ نظر
  • تاریخ انتشار خبر : ۵ آبان, ۱۳۹۶ - ۱۸:۲۲
  • شما اینجا هستید :آخرین اخبار
  •   

    نفری که قبل از خلقت آدم(ع) حضور داشتند

    پیامبر(ص) به سلمان فرمود: ای سلمان، خداوند از ما و از نور حسین، ۹ ائمه را خلق کرد؛ در آن هنگام خلقت آسمان و زمین و فرشته و انسان صورت نگرفته بود و ما انواری بودیم که پروردگار متعال را تسبیح می‌کردیم.

    به گزارش رامسرنوین به نقل از  بلاغ، بر اساس آیات قرآن و روایات ذیل آیات، اهل‌بیت(ع) به عنوان برترین مخلوقات عوالم هستی قبل از خلقت آسمان‌ها و زمین در قالب‌های مختلفی مثل قالب‌های عرشی و نوری حضور داشته‌اند و دارند و در دنیا نیز در قالب جسمانی تنها به مدت محدودی حضور یافتند.

    اما درباره قالب‌های عرشی و نوری اهل‌بیت(ع) روایات فراوانی از اهل‌بیت(ع) در منابع روایی شیعه و سنی وارد شده است که به دو مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

    ۱ـابی سعید خدری گوید با رسول خدا(ص) نشسته بودیم، مردی پیش او آمد و عرض کرد یا رسول‌اللَّه خبر به من خبر بده از فرمایش خدا به ابلیس‏ «أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ؛ آیا تکبر ورزیدی یا از گروه عالین بودی.» (سوره ص- آیه ۷۵٫‏) «عالین» چه کسانی هستند؟ آیا از فرشتگان والامقام‌ترند؟

    رسول خدا(ص) فرمود من و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم‌السلام در برابر عرش پروردگار جهانیان بودیم و او را تسبیح می‌کردیم و فرشتگان به تسبیح ما تسبیح می‌گفتند پیش از دو هزار سال قبلاز خلقت آدم و هنگامی که خداوند آدم را آفرید، به فرشتگان امر کرد آدم را سجده کنند و ما را به این سجده امر نکرد. تمام فرشتگان سجده کردند مگر ابلیس که سرباز زد و سجده نکرد و سپس خداوند بزرگ فرمود« أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ‏؛ تکبر کردی یا از عالین هستی؟» مقصود از عالین پنج تن بودند که نام آنها بر سرادق عرش‏ الهی نوشته شده بود و ما کسانی هستیم که از راه ما خلایق می‌‏توانند به خدای خود نزدیک شوند، به ما هدایت می‌شوند، و کسی که ما را دوست داشته باشد خداوند او را دوست دارد و در بهشت ساکنش می‏‌کند و کسی که ما را دشمن بدارد خداوند او را دشمن دارد و در آتش جایش دهد، جز حلال‌زاده کسی ما را دوست ندارد.» (فَنَحْنُ بَابُ اللَّهِ الَّذِی یُؤْتَی مِنْهُ بِنَا یَهْتَدِی الْمُهْتَدِی فَمَنْ أَحَبَّنَا أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَسْکَنَهُ جَنَّتَهُ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ أَسْکَنَهُ نَارَهُ وَ لَا یُحِبُّنَا إِلَّا مَنْ طَابَ مَوْلِدُهُ (فضائل الشیعه شیخ صدوق، ص۹؛ تأویل الآیات الظاهره،  ص۴۹۷)

    ۲ـ همچنین در روایتی دیگر سلمان از رسول گرامی اسلام(ص) نقل می‌کند پیامبر(ص) به من گفت: ای سلمان، خداوند مرا از برگزیده نورش خلق کرد و مرا خواند پس او را اجابت کردم. و از نور من، علی را خلق کرد و او را صدا زد و او(علی) او را اطاعت کرد و از نور علی، فاطمه را خلق کرد …فَقَالَ: یَا سَلْمَانُ، خَلَقَنِی اللَّهُ مِنْ صَفْوَهِ نُورِهِ، وَ دَعَانِی فَأَطَعْتُهُ، وَ خَلَقَ مِنْ نُورِی عَلِیّاً، وَ دَعَاهُ فَأَطَاعَهُ، وَ خَلَقَ مِنْ نُورِ عَلِیٍّ فَاطِمَهَ، وَ دَعَاهَا فَأَطَاعَتْهُ، وَ خَلَقَ مِنِّی وَ مِنْ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهَ: الْحَسَنَ، وَ دَعَاهُ فَأَطَاعَهُ، وَ خَلَقَ مِنِّی وَ مِنْ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهَ: الْحُسَیْنَ، فَدَعَاهُ فَأَطَاعَهُ.» پیامبر(ص) همین طور تا به امام حسین(ع) ادامه دادند و بعد فرمود: «سپس ما را به پنج اسم از اسمای خودش نامید: پس خداوند محمود است و من محمد؛ و خداوند علی است و این هم علی؛ خداوند فاطر است و این هم فاطمه؛ خداوند ذوالاحسان است و این حسن و خداوند محسن است و این هم حسین است؛ ثُمَّ سَمَّانَا بِخَمْسَهِ أَسْمَاءٍ مِنْ أَسْمَائِهِ، فَاللَّهُ الْمَحْمُودُ وَ أَنَا مُحَمَّدٌ، وَ اللَّهُ الْعَلِیُّ وَ هَذَا عَلِیٌّ، وَ اللَّهُ الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَهُ، وَ اللَّهُ ذو الْإِحْسَانِ وَ هَذَا الْحَسَنُ، وَ اللَّهُ الْمُحْسِنُ وَ هَذَا الْحُسَیْنُ.»

    پیامبر(ص) در ادامه به سلمان فرمود: «سپس خداوند از ما و از نور حسین، ۹ ائمه را خلق کرد؛ پس آن‌ها را خواند و اطاعت شد. در آن هنگام ساختمان آسمان و گسترش زمین و وجود هوا و ملک و انسان صورت نگرفته و ما انواری بودیم که پروردگار متعال را تسبیح و تقدیس کرده، و فرمان او را شنیده و پیروی می‌کردیم؛ ثُمَّ خَلَقَ مِنَّا وَ مِنْ نُورِ الْحُسَیْنِ: تِسْعَهَ أَئِمَّهٍ، فَدَعَاهُمْ فَأَطَاعُوهُ، قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ سَمَاءً مَبْنِیَّهً، وَ أَرْضاً مَدْحِیَّهً، وَ لَا مَلَکاً وَ لَا بَشَراً، وَ کُنَّانُوراًنُسَبِّحُ‏اللَّهَ‏، وَ نَسْمَعُ لَهُ وَ نُطِیعُ.» (دلائل الإمامه (ط – الحدیثه)، ص۴۴۸؛ مصباح الشریعه، ص۶۴)

    برچسب ها :