«عملکرد فراکسیون امید مجلس قابل دفاع نیست. روز یکشنبه در رای اعتماد به وزیر علوم نشان دادند که انسجام کافی را ندارند. این عملکرد نامنسجم به این دلیل است که فراکسیون امید حزبی نیست. فراکسیون سیاسی است، ولی عملکرد حزبی ندارد. بنابراین، چون حزبی نیست کارآمد هم نخواهد بود. همچنین شورای شهر ما نمیتواند انتظارات را برآورده کند، چون شورای شهر هم حزبی نیست.»
محمدرضا تابش، عضو فراکسیون امید در مقام پاسخ به همین انتقادات یادداشتی منتشر کرد و گفت:
«واقعیت این است که ما برای خوشایند طیف و طبقهای نمیتوانیم کار رسمی و مهم خود را تحتالشعاع قرار دهیم. ما در این مدت صحبتهای همه را گوش کردیم و نشستهای مختلفی داشتیم. موافق و مخالف به تعداد زیاد صحبت کردند و رایگیری هم انجام شد. این یک تصمیم آزادانه و با منطق دموکراسی بود. برخی به ما میگویند فراکسیون امید در این مورد دچار انفعال شده است. بنده روند منفعلانه را نمیپذیرم»
وی افزود: «ما به عنوان فراکسیون امید نقدهایی داریم و رو در رو در جلسات آنها را مطرح میکنیم. واقعیت این بود که در روند معرفی وزرا هم مشورتهایی ارایه شد و هم رییسجمهور معذوریتهایی داشتهاند. ما میدانیم دانشگاهها به عنوان قطب بانشاط و موثر در جامعه بسیار مهم و تاثیرگذار هستند. ما همه این مسائل و موضوعات را در نظر گرفتیم و به تصمیمی رسیدیم که نه منفعلانه بود و نه در جهت حمایت صرف از دولت. دکتر غلامی عضو انجمن اسلامی مدرسین است.»
از سوی دیگر بهرام پارسایی، سخنگوی فراکسیون امید درباره رای اعتماد مجلس به وزرای علوم و نیرو و رویکرد فراکسیون امید در این باره گفت: «در فراکسیون امید افرادی موافق آقای غلامی و برخی نیز مخالف ایشان بودند. البته در ابتدا اکثریت مخالف بودند، اما در جلساتی که برگزار شد برخی دوستان از توضیحات قانع شدند و برخی نیز قانع نشدند، اما نهایتا نتوانستیم برای حمایت از آقای غلامی به نتیجه برسیم.»
وی تعداد اعضای این فراکسیون را حدود ۱۰۰ نفر عنوان کرد و گفت که با توجه به عدم انتشار فهرست اعضا، انتظار جامعه از فراکسیون امید همچنان در حد ۱۴۰ نفری است که از لیست امید وارد مجلس شدند.
فراکسیون امید در ابتدا با یک دروغ بزرگ و متوهمانه خود را اکثریت مجلس نامید، اما این دروغ بزرگ در انتخاب ریاست مجلس میان علی لاریجانی و محمدرضا عارف که با شکست رئیس فراکسیون امید به پایان رسید، برملا شد. این فراکسیون تا به امروز هم چوب این دروغ رسانهای را میخورد و از سوی دیگر نتوانسته به مدیریت نیروهای خود بپردازد و هر بار با هیاهو و جنجال علیه یک وزیر یا مسئلهای موضع منفی گرفته، اما نتیجه برعکس این موارد اتفاق افتاده و هر بار فراکسیون امید بیشتر زیر سئوال رفته است.