به گزارش نیمه پر، اگر در فضای خبری کشور قرار داشته باشید همه نگاه های برخی مسئولان کشور به هتلی در شهر وین اتریش دوخته شده است. همه چشم به راهند تا خبری از پس درهای بسته این ساختمان مجهز به بیرون درز کند. تقریبا سرنوشت تمام موضوعات روزمره زندگی مردم به واژه ای به نام تحریم گره خورده است. از موضوع آب و ازدواج جوانان تا مواد مصرفی معتادان! واقعا چند درصد مشکلات کشور به خاطر تحریم ها ایجاد شده است؟ آیا استخوان مردم زیر بار تحریم ها خرد شده است؟ سهم ناتوانی، بی تدبیری و بی کفایتی برخی مدیران در مسکلات کشور چقدر است؟
این همه اختلاس و رشوه در کشور؟ بی رغبتی بانک ها نسبت به پرداخت وام ازدواج؟ فرارهای مالیاتی چند ده میلیاردی؟ خودروهای بی کیفیتی که بعضا دنده عقب ندارند!؟ خشکسالی های پی درپی؟ واردات قاچاق انواع محصولات کشاورزی و مرکبات؟ گران فروشی و کم فروشی؟ تعطیلی کارخانجات؟ اینها مربطو به تحریم است؟ سهم این مسائل در مشکلات مردم چقدر است؟!
وابستگی کشور به صادرات نفت موضوعی انکارناپذیر است، اما مگر قرار نبود مطابق برنامه چهارم و پنجم توسعه وابستگی به نفت کاهش یابد، پس چرا برای این موضوع فکری نشد؟ چه کسی باید جلو فرارهای مالیاتی را بگیرد؟ قاچاق با هماهنگی چه کسانی وارد می شود؟ سلاطین، گوشت، شکر و میوه و… چه کسانی هستند؟
در سالهای گذشته بسیاری از مسئولان سیاسی و کارشناسان اقتصادی از میزان تاثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران سخن گفته اند. در ادامه به اظهارنظر برخی مسئولین و اقتصاددان ها می پردازیم.
حجت الاسلام آملی لاریجانی رئیس قوه مقننه می گوید: «میزان تأثیر تحریم‌ها در اقتصاد کشور ما بیشتر از ۲۰ درصد نیست، ۸۰ درصد مسائل و مشکلات اقتصادی ما مربوط به سیستم مدیریتی است».
علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی می گوید: «در مجموع تحریم‌ها در ۲۰ تا ۳۰ درصد مشکلات نقش دارد و بقیه به مشکلات داخلی ما برمی‌گردد».
محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت معتقد است: «۳۰ درصد از مشکلات اقتصادی کشور مربوط به تحریم‌ها است و بقیه مشکلات به مسائل داخلی برمی‌گردد».
علی خرّم، دیپلمات سابق و از چهره‌های نزدیک به دولت فعلی پیرامون اثر تحریم‌ها در یادداشتی نوشته است: «تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد تنها ۲۳ درصد این وضعیت اقتصادی به خاطر تحریم‌های بین‌المللی…بوده و بقیه آن به جهت سوء مدیریت دولت، دامنگیر کشور شده است»
احمد توکلی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و از اقتصاددانان برجسته کشور نیز مدتی قبل در یک برنامه تلویزیونی صریحاً گفته بود: «فقط یک سوم شرایط اقتصادی کشور متأثر از تحریم‌هاست».
دکتر حسین راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا اخیر گفته است: «لغو تحریم ها تنها ۵ درصد اقتصاد کشور را سامان می‌دهد و حتی اگر منابع حاصل به سمت واردات سوق داده شود در بلند مدت وضع اقتصاد بدتر می شود».
یحیی آل اسحاق، رئیس اتاق بازرگانی تهران و وزیر اسبق بازرگانی در دولت ششم، تاثیر تشدید تحریم ها را در گرانی های اخیر، حدود ۱۰ درصد می داند.
سعید لیلاز یکی از کارشناسان مسادل اقتصادی می گوید: «ما در ایران ۳۰ سال تجربه تحریم داشته‌ایم. تحریم‌ها به همان میزان که گرفتاری ایجاد می‌کند، به همان میزان فرصت هم ایجاد می‌کند. تحریم در عمل به معنی افزایش تعرفه‌های گمرکی است و این برای تولید داخلی و بخش خصوصی واقعی چیز بدی نیست».
حسن روحانی نیز قبل از این که بر کرسی ریاست جمهوری بنشیند، معتقد بود نباید همه مشکلات کشور را به تحریم ها گره زد. او در فروردین ماه سال ۹۲ گفت: «مدیریت اقتصادی کشور به جای آنکه در این شرایط حساس با تکیه بر قدرت مقاومت و ابتکار مردم عزیز و سرفراز ایران پیام رشد پایدار به جهان بدهد، متأسفانه پیام ضعف به تحریم کنندگان می‌دهد… همه ضعف ها و ناکارآمدی ها را نمی‌توان پای تحریم نوشت».
اما حالا که نوبت به او رسیده تا با تدبیر دولتمردانش مرهمی بر مشکلات مردم بیایند همه چیز عکس می شود و این تحریم ها هستند که نمی گذارند چرخ زندگی مردم بچرخد! به نظر می رسد برخی مسئولین به خاطر ناتوانی در خدمات رسانی، دائم به سیاه نمایی از گذشته اهتمام می ورزند تا حضار سوت و کف بزنند و از تحریم ها پتوی کلفتی بافته اند تا روی ناکارآمدی های خود بکشند.
چاره همان است که مقام معظم رهبری فرمودند: «وقتی که اجازه نمی‌دهند که شما برای زمین خودت از بیرون آب بیاوری، باید چاه حفر کنی و از درون زمین خودت آب بیرون بیاوری تا محتاج آب آن همسایه‌ی بخیل نباشی؛ باید از درون خود استمداد کنیم و بتوانیم کارها را پیش ببریم»
شیرازه/
