به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بلاغ؛ به نقل از کیهان؛ بررسی میدانی از پنج نانوایی سطح شهر نشان می‌دهد که در اکثر موارد نان کم‌حجم و توخالی پخته می‌شود. بوی جوش‌شیرین در نان محسوس است و رنگ نان‌ها به جای طلایی، بیشتر مایل به قهوه‌ای سوخته است. ضمن اینکه میزان سبوس در آرد بسیار پایین و حتی نزدیک به صفر است.
در همین رابطه، یک نانوای باسابقه ۲۵ سال کار، گفت: «آردی که به ما می‌دهند کیفیت ندارد. مجبوریم از جوش‌شیرین استفاده کنیم.» در سال‌های گذشته، طرح اختلاط گندم با هدف افزایش کیفیت آرد اجرا شد اما بنا بر گزارش منابع آگاه در اداره غله، این طرح به‌دلیل ضعف زیرساخت‌ها و نبود کنترل کیفی مؤثر، عملاً متوقف شده است. سبوس گندم‌ها را برای تغذیه دام می‌تراشند و آنچه برای نان مردم باقی می‌ماند، محصولی است با کمترین ارزش تغذیه‌ای.
این در حالی است که علی‌اکبر رضایی؛ متخصص تغذیه، تأکید کرد: «نان بدون سبوس، تنها نشاسته خالص است؛ در واقع قند ساده‌ای که سریع جذب می‌شود و نه‌تنها سیرکننده نیست بلکه قند خون را هم بالا می‌برد. حذف سبوس از آرد یعنی حذف فیبر، و این باعث یبوست، مشکلات گوارشی، چاقی و حتی دیابت در بلندمدت می‌شود.»
آمار رسمی وزارت بهداشت نیز نشان می‌دهد در یک دهه گذشته، بیماری‌های گوارشی در مناطق کم‌برخوردار با مصرف بالای نان، رشد چشمگیری داشته است. با این حال، نان کامل – که در بسیاری از کشورها جایگزین نان سفید شده – همچنان در ایران مهجور است و حتی بسیاری از نانوایان آموزش پخت آن را ندیده‌اند. در نهایت، یک پرسش بی‌پاسخ مانده است؛ چرا نانی که قرار است «قوت غالب مردم» باشد، روز به روز از سفره‌ها تهی‌تر می‌شود؟ تا کی مردم باید پول نان خوب بدهند اما نانی بگیرند که سلامت‌شان را تهدید می‌کند؟
انتهای خبر/
