به گزارش رامسر نوین به نقل از ایسنا ، سفیر جمهوری اسلامی ایران در اتریش در گفت‌وگو با نشریه سوسایتی (Society) درباره روابط میان دو کشور و تعاملات بین آنها صحبت کرد.
وی در پاسخ به این سوال که “روابط میان تهران و وین را چگونه توصیف می‌کنید؟” اظهار داشت: اکنون ۱۶۲ سال از برقراری روابط دیپلماتیک میان ایران و اتریش و امضا نخستین پیمان دوستی بین آنها می‌گذرد. امضاء این پیمان، ۱۵ سال بعد به گشایش سفارت اتریش در تهران و پس از آن، افتتاح سفارت ایران در وین انجامید.
باقرپور ادامه داد: همان‌طور که از مکاتبات رسمی‌بین سلسله صفوی و پادشاهی هابسبورگ و نیز تبادل هیات‌های دیپلماتیک در قرون ۱۶ و ۱۷ مشهود است، روابط میان ایران و اتریش به پنج قرن پیشتر بازمی‌گردد. روابط دوجانبه ما در قرن نوزدهم به خصوص در ابعاد فرهنگی، اجتماعی و علمی‌گسترش پیدا کرد. شایان ذکر است که نخستین مدرسه مدرن ایران یعنی مدرسه پلی‌تکنیک که به “دارالفنون” شهرت دارد، در سال ۱۸۵۱ با حمایت اساتید اتریشی تأسیس شد. از آن پس، مردم دو کشور رابطه‌ای مستحکم و پایدار را توسعه دادند. ایران یکی از نخستین کشورهایی بود که برقراری جمهوری اتریش را در سال ۱۹۲۰، به رسمیت شناخت. ایران کشوری با منابع طبیعی غنی و مردمانی فرهیخته است. سال ها ایران دومین شریک تجاری بزرگ اتریش در خارج از اروپا بود و اتریش نیز یکی از پنج شریک تجاری بزرگ ایران محسوب می‌شد.
سفیر ایران در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه “شما به دنبال بهبود کدام یک از جنبه‌های این رابطه در طول دوره تصدی خود هستید؟” گفت: روابط دوجانبه کنونی ما چندوجهی است. با توجه به امکانات بالقوه زیادی که کشورهای ما در ابعاد مختلف دارند، هیچ مانعی بر سر راه گسترش روابط دوجانبه ما وجود ندارد. در بعد اقتصادی، فرصت‌های بسیاری برای سرمایه‌گذاری در ایران نظیر حوزه‌های انرژی، راه سازی و خطوط ریلی، بانک‌داری و بیمه، گردشگری، پژوهش و فناوری و توسعه بنادر جنوبی و نیز مسیرهای اتصال آب‌های جنوبی به آسیای مرکزی وجود دارد.
وی خاطر نشان کرد: همچنین ایران پیشرفت قابل‌توجهی در حوزه‌های علمی جدید از جمله زیست‌فناوری، فناوری نانو، زیست‌پزشکی، هوافضا و غیره به دست آورده است. برای همکاری گسترده با اتریش در این زمینه‌ها آمادگی داریم و کانال‌ها و ساختارهای بسیاری برای تحقق آن ایجاد کرده‌ایم. شایان ذکر است که در سطح اروپا، اتریش در دوره‌های مختلف در زمینه گسترش روابط با ایران پیش‌گام بوده است. به عنوان نمونه نحستین هیات بلندپایه اروپایی که بعد از توافق برجام (توافق هسته‌ای) به ایران آمد، هیات اتریشی به سرپرستی آقای فیشر، رئیس جمهور وقت اتریش بود که در سپتامبر ۲۰۱۵ و حتی پیش از اجرایی شدن برجام از کشور ما دیدار کرد. در مقابل ما هم دو دیدار رسمی تاریخی دو رئیس جمهور کشورمان، آقایان خاتمی و روحانی را از اتریش داشتیم. بر همین اساس من مأموریت یافته‌ام تا حداکثر تلاش خود را برای تقویت این مشارکت سازنده به کار گیرم.
باقرپور در پاسخ به این سوال که “گفت وگوی میان فرهنگی بین جامعه ایرانیان با اتریشی‌ها در وین چگونه است؟” تصریح کرد: همه حوزه‌ها از جمله معماری، کتاب‌ها، موزه‌ها، تئاترها، دانشگاه‌ها و حتی گفتگوی بین الادیانی، متأثر از همکاری فرهنگی هستند. در ماه فوریه (اسفند سال گذشته) تفاهم‌نامه‌ای برای تقویت همکاری‌های فرهنگی بین دو کشور امضاء شد. یکی از مزیت‌های بزرگی که از آن برخورداریم، ایرانیان فوق العاده با استعداد و توانمندی هستند که در اتریش زندگی می‌کنند. به طور تقریبی حدود چهل هزار تبعه ایرانی در اتریش زندگی می‌کنند که این تعداد شامل بیش از ۲۰۰۰ پزشک و تعداد زیادی مهندس، استادان دانشگاه، محقق و تاجر و غیره می‌شود. ما واقعاً به وجودشان مفتخریم.
این دیپلمات کشورمان در ادامه گفت: عالی‌رتبه‌ترین مقامات اتریشی مکرراً به نقش مثبت آنها در جامعه اتریش اذعان کرده‌اند. انجمن فرهنگی اتریش در تهران با بیش از ۶۰ سال سابقه فعالیت، یکی از قدیمی‌ترین مراکز فرهنگی خارجی در ایران است که همواره بسیار فعال بوده است. علاوه براین، مایلم از شما و مجله معتبر سوسایتی برای تلاش در جهت معرفی ظرفیت‌های موجود همکاری بین دو کشور، به خصوص در حوزه فرهنگی و ازجمله ساماندهی مراسم سالانه “نوروز” در وین، صمیمانه سپاسگزاری کنم.
عباس باقرپور در پاسخ به این سوال که “باتوجه به استقرار دفتر مرکزی بسیاری از سازمان‌های بین المللی در وین، این مساله چگونه می‌تواند بر گفت وگوی دوجانبه تاثیر بگذارد؟” بیان کرد: ما از نقش سازنده اتریش در میزبانی و تسهیل مذاکرات میان ایران و گروه ۱+۵ قدردانی می‌کنیم. این مذاکرات به توافق بین‌المللی موسوم به برجام انجامید که به درستی “توافق وین” نیز نامیده شده است. ما به طور مشترک نشان دادیم که دیپلماسی تا چه حد می‌تواند موثر باشد و به همه کشورها کمک کند. برای تحقق اهدافی هم چون کرامت انسانی، صلح، امنیت و توسعه برای همگان و حل چالش‌های چندوجهی موجود جهانی، همکاری جمعی امری ضروری است. برای دستیابی به این هدف، باید گفت وگو کنیم تا یکدیگر را درک کرده و بهترین راه حل را بر اساس احترام متقابل و منافع دوسویه پیدا کنیم.
