بنابراین با توجه به نقش اساسی و محوری غرب در طراحی فتنه ۸۸، به درستی می‌توان از حوادث سال ۸۸، با عنوان فتنه امریکایی ـ. صهیونیستی نام برد. چگونگی نقش‌آفرینی بیگانگان و خصوصاً امریکایی‌ها را در انتخابات ۸۸ و حوادث پس از آن، می‌توان در دو بخش بسترسازی و اقدامات عملی مورد بررسی قرار داد. قبل از بررسی این دو بخش، تأمل در سخن «جان بولتون» نماینده اسبق امریکا در سازمان ملل، مبنی بر اینکه «سازمان سیا به دنبال انجام انقلاب رنگی در ایران است»، به فهم دقیق کمک می‌کند.
الف. ـ. بسترسازی برای ایجاد فتنه و کودتای مخملی در ایران
غربی‌ها از زمان رحلت حضرت امام خمینی (ره)، سیاست و راهبرد فروپاشی از درون را برای براندازی جمهوری اسلامی و به شکست رساندن انقلاب اسلامی در پیش گرفتند. تهاجم گسترده فرهنگی، ارتباط‌گیری با اپوزیسیون و عناصر استحاله شده، نفوذ و حمایت از گروه‌ها و افراد ناراضی و غرب‌گرا، سلسله اقداماتی بود که غربی‌ها برای رسیدن به این هدف انجام دادند. غربی‌ها و امریکایی‌ها با توجه به تحولات سیاسی ایران در دوره اصلاحات، به این جمع‌بندی رسیدند که انتخابات در ایران، می‌تواند برای آنان فرصتی طلایی جهت تغییرات بنیادین در ساختار‌های جمهوری اسلامی باشد. آنان برای رسیدن به نقطه بهره‌برداری از انتخابات در ایران قریب دودهه کار‌های زمینه‌ساز و فعالیت‌های گسترده انجام دادند. بیش از ۱۰۰ سند برای این کار‌ها در منابع آشکار وجود دارد. به اختصار به مواردی اشاره می‌شود:
۱ ـ. فعالیت بنیاد‌های غربی پشتیبان براندازی نظام
براساس اسناد، بیش از ۶۰ بنیاد و مؤسسه غربی در جریان «جنگ نرم» علیه ایران تا سال ۸۸ فعالیت داشتند. اعترافات مهمی را در این خصوص برخی از متهمین فتنه ۸۸ در دادگاه داشتند. برخی از این مؤسسات عبارتند از:
۱ـ۱ـ بنیاد سوروس یا جامعه باز
این بنیاد نقش اساسی در طراحی و پیاده‌سازی «کودتای مخملی» در ایران داشت. یحیی کیان تاجبخش، نماینده بنیاد سوروس در ایران در اعترافات خود می‌گوید: «اگر یکی از اولین نمونه‌های براندازی را ارتباط سفر عطریانفر به بنیاد سوروس قبل از ۱۳۷۶ بدانیم می‌توان نهایت آن را ملاقات مستقیم سید محمد خاتمی با سوروس در نیویورک در سال ۱۳۸۵ دانست که این یک ارتباط مستمر بوده و ادامه داشته است!»
۲ـ۱ـ خانه آزادی
این مؤسسه با اختصاص بودجه ۱۵ میلیون یورویی هلند، نقش فعالی در آموزش برای ایجاد انقلاب رنگی ایفا کرد.
۳-۱ – صندوق اعانه ملی برای دموکراسی
نقش این مؤسسه، شناسایی افراد نخبه و مستعد برای براندازی نظام دینی و دعوت از آنان در قالب بورسیه «محقق میهمان» بود. هاله اسفندیاری، لادن برومند، رامین جهانبگلو، سیامک نمازی، حسین بشیریه، علی افشاری، منوچهر محمدی، مهناز افخمی، تریتا پارسی و مهرانگیز کار، از جمله کسانی بودند که جذب این مؤسسه شده و همگی در فتنه ۸۸ فعال بودند.
۲- پروژه شکل‌دهی به جامعه مدنی در ایران
آقای سیدمحمد خاتمی تشکیل جامعه مدنی در ایران را، اساسی‌ترین هدف و شعار خود در انتخابات ۱۳۷۶ معرفی کرد. در واقع جامعه مدنی، پروژه‌ای بود که عناصر غرب‌گرا با کمک غرب، در راستای تغییر ساختار‌ها در ایران دنبال می‌کردند. از منظر غرب‌گراها، کنار زدن نظام دینی و ولایت فقیه، شرط لازم برای تحقق «جامعه مدنی» یا «جامعه باز» در ایران است. «جوزف بایدن» رئیس وقت کمیته روابط خارجی مجلس سنای امریکا در تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۸۰ می‌گوید: «دولت بوش باید به تمامی سازمان‌های غیر دولتی امریکایی اجازه بدهد که به گروه‌های ایرانی مرتبط با جامعه مدنی، حقوق بشر، فرهنگی و خواهان دموکراسی کمک مالی بکنند.» بر همین اساس همه ساله بودجه‌ای برای موضوع جامعه مدنی و نهادسازی در ایران از سوی دولت امریکا منظور می‌شد.
۳- راه‌اندازی تشکل‌های حقوق بشری
راه‌اندازی تشکل‌های حقوق بشری و حمایت مالی و معنوی از آنان، از دیگر اقدامات زمینه‌ساز برای انقلاب رنگی در ایران بود. «کانون مدافعان حقوق بشر» که خانم شیرین عبادی در سال ۱۳۸۱ راه‌اندازی کرد، نمونه‌ای از این تشکل‌ها است. در این سال‌ها خانم زهرا رهنورد (همسر میرحسین موسوی)، ارتباط مستمر و تنگاتنگی با شیرین عبادی داشت. پس از تصویب بودجه ۴۰۰ میلیون دلاری در کنگره امریکا برای براندازی جمهوری اسلامی از طریق اقدامات نرم، فعالیت این تشکل‌های حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی شتاب پیدا کرد.
۴- راه‌اندازی رسانه‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای: راه‌اندازی شبکه‌های ماهواره‌ای و کانال‌های تلویزیونی فارسی زبان برای تحت پوشش قرار دادن ایران، یکی از اقدامات مهم و زمینه‌ساز برای فتنه از سوی غربی‌ها بود.
رادیو فردا، صدای امریکا و بی‌بی‌سی فارسی، نمونه‌هایی از این رسانه‌ها است که نقش بسیار فعال و مؤثری در ایجاد فتنه داشتند.
۵- برقراری ارتباط میان سازمان‌های غیردولتی: برگزاری دوره‌های آموزشی، تهیه گزارش، شناسایی و برقراری ارتباط با عناصر داخلی با هدف شبکه‌سازی، نمونه‌ای از فعالیت‌ها در این حوزه است. آموزش برای براندازی، شناسایی و جذب عناصر مستعد و فشار برای ناکارآمدسازی نظام از دیگر اقدامات زمینه‌ساز غربی‌ها برای ایجاد بحران در داخل کشور و زمینه‌سازی برای وقوع انقلاب رنگی در ایران است. خانم کاندولیزارایس، وزیر وقت امور خارجه امریکا در سال ۱۳۸۹ می‌گوید، ما به واسطه مؤسسه ملی دموکراسی امریکا، تاکنون توانسته‌ایم هزاران فعال را آموزش دهیم. وی در خصوص ایران می‌گوید: «نیرو‌های سکولار ایران قوی‌تر از گذشته شده‌اند!» راه‌اندازی دفاتری، چون دفتر دبی در کشور امارات برای آموزش براندازی نرم به ایرانیان مخالف، نمونه‌ای از این نوع اقدامات است. برخی از متهمین فتنه ۸۸ در دادگاه، اعتراف کرده‌اند که برای آموزش انقلاب رنگی به دبی رفته‌اند.
ب- اقدامات عملی در مقطع انتخابات و وقوع حوادث
۱ – اقدامات رسانه‌ای: رسانه‌های غربی برای به نتیجه رساندن کودتای مخملی در ایران، از سال ۱۳۸۷ بسیج شدند. شبکه بی‌بی‌سی فارسی شش ماه قبل از انتخابات تأسیس شد. نزدیک انتخابات این شبکه فعالیتش ۲۴ ساعته شده. تمام رسانه‌های غربی به صورت هماهنگ عملیات براندازی در بستر انتخابات را پشتیبانی کردند. محور‌های زیر، عمده فعالیت‌های رسانه‌های غربی در مقطع انتخابات است.
۱-۱ – آزاد نبودن انتخابات در ایران
۲-۱ – تشکیک در سلامت انتخابات و پشتیبانی از ادعای تقلب جریان فتنه
۳-۱ – تحریک و تهییج برای آشوب، حرکات خیابانی، نافرمانی مدنی و…
۴-۱ – هدایت آشوبگران به صورت میدانی از طریق رسانه
۵/۱ – حمایت گسترده از معترضان به نتایج انتخابات و بازتاب دادن اخبار اعتراضات
۲ـ حمایت علنی مقامات غربی از فتنه‌گران
۱ـ۲ـ اوباما پس از آغاز اغتشاشات در سال ۸۸ طی مصاحبه‌ای گفت: «صدای مردم ایران باید شنیده شود و نباید خاموش شود. من قبلاً هم گفته بودم عمیقاً نگران انتخابات ایران هستم. ما از کسانی که در پی عدالت از یک راه مسالمت‌آمیز هستند، پشتیبانی می‌کنیم و من می‌خواهم تکرار کنم که ما در کنار کسانی که متوجه راه‌حلی مسالمت‌آمیز برای این کشمکش خواهند بود، هستیم.»
۲ـ۲ـ پل ولفوویتز معاون وزیر جنگ در دولت بوش: «به نظر من لازم است که امریکا با موسوی تماس مستقیم بگیرد، البته اگر او مایل به ارتباط نباشد، نباید ما اصرار کنیم. اما در هر حال بهتر است او بداند که می‌تواند یک خط ارتباط مستقیم با ما داشته باشد.»
۳ـ ۲ـ «برنارد کوشنر» وزیر وقت امور خارجه فرانسه: «آنانی که در ایران دست به تظاهرات زدند، بدانند تنها نیستند.»
۳ ـ. حمایت مالی و لجستیکی
۴ـ مدیریت میدانی اغتشاشات. برخی از سفارتخانه‌های غربی، عناصر و کارمندانش با حضور در میان اغتشاشگران، به هدایت آنان می‌پرداختند. در میان سفارتخانه‌ها، سفارت انگلیس بیشترین نقش را در این زمینه داشت. برخی از دولت‌های غربی با صراحت اعلام کردند، در سفارتخانه‌های آنان در تهران روی معترضین باز است!
رسانه‌های غربی، با آگاهی از حجم سرمایه‌گذاری‌ها، ارتباط‌گیری‌ها و اقدامات عملی دولت‌های اروپایی و امریکا برای پیاده‌سازی انقلاب رنگی در ایران، با اطمینان خاطر تصریح می‌کردند، سال ۱۳۸۸ پایان عمر جمهوری اسلامی خواهد بود!
