به گزارش رامسرنوین، همیشه « اولین » ها، چه در سطح جهانی باشند یا کشوری یا منطقه ای یا فردی، حرف و حدیث های زیادی را در ذهن آدمی به وجود می آورند.
بنابراین با دیدن عکس، گروهی از دانش آموزان ۶۵ سال پیش در نمای ورودی آن دبستان به «یاد» می آوریم که:
۱- ساختمان نخستین دبستان رامسر با نقشه روز اروپا،بوسیله یک مهندسی فرانسوی به نام” ماکسیم سیرو” به شکل یک هواپیما طراحی گردید، به نحوی که: کلاس ها دربخش «بال» ها و سالن چند منظوره در بخش ”بدنه”و سن
و اتاق گریم در بخشی ”دم ”دیده شد.
ساختمان نخستین دبستان رامسر گویا در زمره چند بنای خاص دوره پهلوی اول است که در برنامه مطالعاتی گروه معماری دوران تحول، قرار دارد و خانم گلنار تاجدار تاکنون دو بار در همین رابطه به رامسر سفر کرده است. متاسفانه چند سال پیش بخش « بدنه » و «دم» آن بدون هیچ ضرورتی تخریب گردید.
۲- دبستان اردی بهشت رامسر، در حقیقت”چشمه دانش” و یا ”پیر دار” فرهنگ، دیار ماست که باید به عنوان یک”نماد فرهنگ” منطقه حفظ و نگهداری شود. وقت آن است که میراث فرهنگی رامسر درباره ثبت این ”نماد فرهنگی ” کارهای بایسته انجام دهد.
آقای عیسی خاتمی مدرس دانشگاه و مدیر موزه ملی رامسر در نوشته ها و سخنرانی های خود، به درستی تاکید دارد که : ”رامسر یکی از شهرهای مهاجر فرست کشور است و آن هم از نوع دانش آموخته اش”دانش آموختگان اولین دبستان رامسر، از ۷۴ سال پیش، افزون بر رونق بخشیدن دیار خود به سراسر ایران زمین هم مهاجرت کردند، و در دانشگاهها، وزارتخانه ها، کارخانه ها، ارتش و … دست مایه های فکری و تجربی خویش را برای سر بلندی کشور به کار گرفتند، و امروز علاوه بر”سطح ملی” در” سطح جهانی ” نیز حضور فعال دارند.
بنابراین، وقت آن است که نقش خدمت مهاجران دانش آموخته رامسری، در دیگر نقاط کشور به گونه ای ارزیابی گردد. به گمان من، بر عهده مدرسین رشته جامعه شناسی دانشگاه های رامسر است که با همکاری آموزش و پرورش به یک جمع بندی روشنی دراین پهنه برسند.
آمار مستندی که از وضعیت مهاجرت دانش آموختگان دبستان اردی بهشت در ۶۵ سال پیش و همچنین از وضعیت دانش آموختگان دبستان ادیب (شهید فضل کریمی کنونی) سادات شهر در ۵۳ سال پیش به دست آمده است، می تواند دست مایه قابل اعتمادی برای دستیابی به نقش مهاجران دانش آموخته رامسر در سراسر کشور باشد.
/ثمن
