در ادامه این یادداشت علمی آمده است: سرطان سینه به عنوان شایع‌ترین سرطان زنان در دنیا یکی از اتفاقاتی است که همه را به دانایی و خدمت رسانی بهتر فرا می‌خواند.
تا امروز اقدام خاصی که بتواند از این بیماری پیشگیری کند رخ نداده است، اما کم کردن عوامل خطر متعددی که وجود دارد می‌تواند از میزان بروز این بیماری بکاهد.
باید دانست که کشف زودرس سرطان در مراحل اولیه، منجر به درمان‌های آسان تری می‌شود و مهمترین فردی که در این کشف می‌تواند کمک کند شخص بانو و خانم‌های محترم هستند.
ایران از کشور‌هایی است که میزان بروز سرطان سینه در آن کم بوده و نسبت به کشور‌های غربی یک پنجم تا یک ششم است.
در کشورمان ایران، سالانه قریب ۱۰ هزار سرطان سینه جدید پیدا می‌شود که تحت درمان قرار می‌گیرند.
هر سال حدود ۲۵۰۰ بانوی ایرانی از این بیماری فوت می‌کنند که با در نظر گرفتن سن مبتلایان و فوت شدگان، تنها ۶ درصد از بار بیماری سرطان در کشور را شامل می‌شود.
درمان‌های این بیماری در ایران با همه جهان همخوانی دارد و جامعه پزشکی توان مقابله کافی با این بیماری را دارد.
به‌لطف الهی مرکز تحقیقات سرطان به عنوان بنیانگذار و پیشرو در آموزش این بیماری و تربیت افراد فوق تخصص و فلوشیپ، سهم ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است.
به‌هر حال در حال حاضر خانم‌های کمتر از چهل سال حدود ۲۰ در ۱۰۰ هزار و خانم‌های بالای ۴۰ سال حدود ۱۰۰ در ۱۰۰ هزار نفر مبتلا می‌شوند که رقم بالایی نیست و نباید مورد تبلیغات وحشت آفرین قرار گیرد.
باز هم تاکید می‌کنم که آگاهی زنان ارجمندمان از عوامل خطر می‌تواند در مدیریت این بیماری موثر باشد.
در مورد این عوامل قبلا توضیح داده ام که امید باز پخش و توجه به آن‌ها را دارم؛ لکن به طور خلاصه به عرض می‌رسانم که عوامل روانی، اجتماعی و معنوی نقش پررنگی در ایجاد آن دارند؛ مثلا اتفاقات ناگواری که شخص نتوانسته آن را کنترل کند و یا بپذیرد، استرس‌های طولانی مدت، نبود جایگاه امن اجتماعی، عوامل اقتصادی و عدم پشتیبانی‌های خانوادگی و اجتماعی از فرد و همچنین شاخص‌های غیرمعنوی همچون نامهربانی، حسد، عدم ایثار و گذشت و بخشش، نداشتن توکل و صبر در مصائب و شناخت نامناسب و ناقص از حیات و مرگ با جهان بینی نامناسب و ناقص، از عوامل خطر جدی هستند!
از میان عوامل جسمی، عدم ازدواج، ناباروری، مصرف هورمن‌های زنانه نابجا، شیرندادن، چاقی و مصرف دخانیات و الکل از دلایل عمده ابتلا به سرطان سینه است.
به همه بانوان ضمن رعایت و کنترل عوامل خطر فوق توصیه می‌کنم بعد از ۳۰ سالگی به ویژه با داشتن سابقه فامیلی مثبت، هر ماه پس از اتمام قاعدگی خود را معاینه کنند و سالی یک بار به همکارانم در گروه پزشکی اعم از پزشک خانواده، پزشکان عمومی، ماما‌ها یا جراحان عمومی مراجعه کنند. جراحان فلوشیپ بیماری‌های پستان، به عنوان نقطه اتکای نهایی این برنامه پاسخ گوی سوالات پیچیده و اقدامات تشخیصی درمانی هستند.
توجه کنید که هرگز مراجعه برای سونوگرافی و یا ماموگرافی را به‌عنوان یک روش غربالگری قبول نکرده و به آن اطمینان نکنید! این پزشک معالج شما است که مسئول تشخیص زودرس بیماری از این تست‌ها و پاتولوژی است و این تست‌ها فقط در کنار شرح حال درست و معاینه علمی معنا پیدا می‌کند.
در پایان سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی همه دختران، همسران و مادران عزیز این سرزمین را از خدای بزرگ خواستارم.
