دزدی از بیت‌المال نشان روشن بی‌وجدانی است

به گزارش رامسرنوین به نقل از  فارس، سیدیحیی یثربی استاد دانشگاه در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داد نوشت:

جمعه شب، پنجم مهرماه ۱۳۹۶ برای من شب بسیار زیبا و باشکوهی بود که به شدت مرا تحت تأثیر قرار داد. تمام شب را سرمست عطر انسانیتی بودم که در نشست خیرین خیریه مهرانه زنجان در برج میلاد، مشام جانم را نوازش داد.

زنجان را دوست می‌دارم. حدود ۱۵ سال داشتم که با کمک مالی روستاییانِ زادگاهم، چراغ تپه، پیاده به زنجان که همیشه مرجع و مقصد اصلی تکابی‌ها بوده و هست، رفتم. تحصیل حوزوی‌ام را در این شهر آغاز کردم و دو سال بعد به قم و سپس به تهران آمدم و بیست سال بعد، دوباره به زنجان بازگشتم و به تدریس در مدارس آن شهر پرداختم.

شش سال بعد، از زنجان بیرون آمدم، اما آن چند سالی که در زنجان بودم، از زیباترین بخش های خاطراتم است. اصلی‌ترین عنصر این خاطره، صفا و صمیمیت زنجانیان بوده و هست.

نمونه‌ای از این صفا و صمیمیت و مهربانی و انسان‌دوستی زنجانیان آن است که در این شهر، مرکز خیریه‌ای به نام مهرانه به همت خانم دکتر مینوش مقیمی، آقای مهندس اصغر وثوق، پرفسور یوسف ثبوتی و دیگر نیکوکاران زنجانی، به راه افتاده است تا به فریاد بیماران سرطانی برسد، به درمانشان بپردازد، بستریشان کند و از همراه بیمار نیز به صورت شایسته پذیرایی نماید!

در مدت کوتاهی این مرکز خیریه از فضا و امکاناتی برخوردار شده است که در بعضی موارد از تهران هم جلوتر است و چون نیازی به اعزام بیمار به تهران ندارد، مرکزی را که برای همراه بیماران در تهران تأسیس کرده بودند، در اختیار همراهان بیماران اعزامی از استان‌های دیگر گذاشته‌اند!

در این مرکز، دو چیز بسیار مهم است؛ یکی آنکه مدیریت بسیار علمی و سنجیده‌ای دارد که کار را به گونه بسیار مطلوبی از هر جهت پیش می‌برد و دیگر آنکه در این مرکز برخورد با بیمار و همراهان بیمار چنان زیبا و باشکوه است که هیچ مراجعی احساس غم و غربت نکند تا جایی که به مشکلات مالی خانواده بیماران نیز رسیدگی می‌شود.

چنین کاری، عبادتی است بسیار با ارزش و ریاضتی است بسیار درون‌آرا و صفابخش و غیرقابل مقایسه با عبادت‌ها و ریاضت‌های دیگر.

امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرمود: اگر بیابان‌هایی پر از طلا و نقره در اختیارم بود، چیزی از آن به کعبه نمی‌فرستادم، بلکه به دست خود، به نیازمندان می‌‌دادم.(علل الشرایع، ۴۰۸/۱).

نیز امام جعفر صادق(ع) می‌فرمود: برآوردن حوائج و نیازمندی‌های مؤمن از هزار حج مقبول و آزادی هزار بنده و فرستادن هزار اسب مجهز برای جهاد در راه خدا، بالاتر و والاتر است.(امالی الصدوق،ص ۱۹۷)

رفتار بنیانگذاران موسسه خیریه مهرانه زنجان در جهت اینگونه آموزه‌هاست. دریغا که گروهی از مسلمانان بارها به زیارت کعبه و اماکن متبرکه می‌روند، اما به مشکل حتی خویشاوندان نزدیک خود اهمیت نمی‌دهند. مسلماً انسان با احساس پاک خود معنای رهنمود اهل بیت(ع) را درک می‌کند و می‌فهمد که کمک به بیماران سرطانی کجا و حج‌های مکرر کجا؟!

بی‌اعتنایی به مشکلات مردم، خدا را خوش نمی‌آید. خدایی که از حضرت موسی(ع) گله عتاب‌آمیزی داشت که من بیمار شدم و تو حالم را نپرسیدی! اشاره به اینکه یکی از بندگانم بیمار بود و تو از حال او غفلت کردی:

گفت آری بنده خاص گزین/کشت رنجور او منم نیکو ببین

هست معذوریش معذوری من/هست رنجوریش رنجوری من (مثنوی، دفتر دوم)

آری؛ از مال گذشتن برای حمایت انسان‌ها نیز فضیلت بزرگی است، زیرا انسان بر اساس غرایز خود، سودجو و خودخواه است، اما وقتی از نظر عقل و اندیشه و تربیت و تهذیب نفس پیشرفت کند، به تدریج از خودخواهی فاصله می‌گیرد و به مشکلات دیگران نیز می‌اندیشد.

آنکه ناز فرزند خود را می‌کشد، مرتکب کار غیرعادی نمی‌شود؛ مسلماً هر جانداری فرزند خود را دوست می‌دارد. اما کسی که به مشکلات زندگی و آموزش بچه‌های دیگر می‌اندیشد، از تنگنای خودبینی و خودخواهی بیرون آمده است. از اینجاست که دستگیری از نیازمندان، نشانه فضیلت و بزرگواری انسان است.

و شاید معیار روشن انسان بودن، همین باشد که از غم دیگران بی خبر نمانی:

تو کز محنت دیگران بی‌غمی/نشاید که نامت نهند آدمی(سعدی)

بانیان این خیریه، به جای آنکه دارایی خویش را صرف نازپرورده کردن فرزندان کنند، آن را به بیماران و دردمندان اختصاص داده‌اند. اینگونه فداکاری‌های بانیان این بنیاد خیریه را مقایسه کنید با عملکرد دزدان بیت‌المال! نامردانی که همه آموزه‌های اسلام و اهل بیت(ع) را زیرپا گذاشته، همه شرف و انسانیت خود را ارزانی خودخواهی و مال دوستی می‌کنند!

آن هم از بیت‌المالی که هر بخش از آن، به گرفتاران جامعه تعلق دارد و چه زشت است که انسان از بیماران سرزمین خود و از کودکان نیازمند مملکت خویش دزدی کند تا برای روز مبادای خود ذخیره سازد!

این نکته ظریفی است که شاهِ مردان، علی(ع)، آن را به عقیل یادآور شد. آن هنگام که عقیل برای ادای قرض خویش به سراغ آن حضرت آمد. حضرت به او گفت: چیزی ندارم، صبر کن تا سهم خویش از بیت‌المال بگیرم و تو را یاری رسانم! عقیل پاسخ داد: قرض من صد هزار درهم است! از سهم تو کاری ساخته نیست!

حضرت فرمود: پس چه کنم؟ عقیل گفت: از بیت‌المال به من بده! علی(ع) فرمود: بیت‌المال نزد من امانت است. چون عقیل اصرار کرد، حضرت فرمود: بیا هر کدام شمشیرمان را برداریم و به «حیره» برویم و آنجا به خانه یکی از تاجران ثروتمند دستبرد بزنیم و تو بتوانی قرضت را ادا کنی!

عقیل گفت: وای بر من! می‌خواهی دزدی کنم؟ علی(ع) فرمود: اگر از مال یک نفر بدزدی، بهتر از آن است که از بیت‌المالی که متعلق به همه مردم است، بدزدی!(مناقب آل ابی طالب، ج ۲، ص ۱۰۹)

آری؛ دزدی از بیت المال، نه تنها مخالف دینداری و پیروی اهل بیت(ع) است، بلکه نشان روشن بی‌وجدانی و آلایش روح است. کسانی که روح پاکی دارند، در جهت حمایت از انسان‌ها تلاش می‌کنند. انسان‌ها از دو جهت نیازمند حمایت هستند؛ یکی، هدایت که شامل تعلیم و تربیت می‌باشد و دیگری، درمان. از اینجاست که رسول خدا(ص) فرمود معرفت اساسی ما بر دو قسم است؛ یکی با جسم انسان سروکار دارد و دیگری با باورهای انسان.

از این رو، آنان که دستی بر کار خیر دارند؛ چه مؤسسات خیریه درمانی که با جسم انسان سروکار دارند و چه خیرین مدرسه‌سازی که دارایی خود را برای پرورش روح انسان‌ها هزینه می‌کنند، همگی دارای جایگاه والایی می‌باشند.

در پایان ذکر چند نکته ضروری است:

اول اینکه کسانی که به دلایل مختلفی نمی‌خواهند در امور خیریه سهمی داشته باشند، این بهانه را پیش می‌کشند که این کارها، کار دولت است و ما نباید کاری را  انجام دهیم که وظیفه دولت است. من، این حرف را قبول دارم که وظیفه دولت است که شرایط درمان و تحصیل مردم را به صورت درست و آبرومندانه فراهم آورد، اما اگر دولت از عهده چنین کاری برنیاید یا درباره آن غفلت کند، نباید به جای او بیماران یا فرزندان مردم تهیدست رنج ببرند، بلکه باید در حد امکان به یاری نیازمندان شتافت. آری؛ باید از علی(ع) آموخت که غذای مورد نیاز خود و خانواده‌اش را به یتیمان و تهیدستان و اسیران می‌بخشید.(انسان/۸).

دوم آنکه از یاد نبریم آنکه مدرسه و بیمارستان می‌سازد، فرق دارد با آنکه مدرسه غیرانتفاعی و بیمارستان خصوصی افتتاح می‌کند. اولی به داد مردم می‌رسد و در جهت رشد و شکوفایی و سلامت آنان تلاش می‌کند، دومی راه جدیدی برای خالی کردن جیب مردم به بهانه تحصیل و درمان بهتر! پیدا کرده است.

انتهای پیام/

http://fna.ir/a2128c

اخبار مرتبط

اشتباه رایجی که در ترجمه بیرون آوردن زنده از مرده رخ‌ می‌دهد۹۶/۰۷/۳۰ – ۰۷:۱۳شیطان انسان را از چه چیزی می‌ترساند؟/ منظور از «وعده» در قرآن۹۶/۰۷/۱۸ – ۰۷:۴۳قیام اباعبدالله(ع)، قیامی مکرر و دائمی است۹۶/۰۷/۱۳ – ۰۷:۵۰چه رابطه‌ای میان جایگاه کافران با مسخ وجود دارد؟۹۶/۰۷/۱۱ – ۰۷:۳۰مسئولان، همه مدارس را دولتی کنند/ تبعیض در امر آموزش کودکان، ضد عدالت است۹۶/۰۶/۲۵ – ۱۱:۲۳اساس هرگونه تحول، توجه به نقد است/ گفتن اینکه اختلاس حرام است، کار راحتی است۹۶/۰۶/۲۲ – ۰۸:۱۹مرگ کافران چگونه رقم می‌خورد۹۶/۰۶/۲۰ – ۱۰:۳۴جمله‌ای که یک بهشتی در بدو ورودش به جنت می‌گوید۹۶/۰۶/۱۲ – ۰۶:۵۸

مطالب پیشنهادی از سراسر وب

پیشنهاد توسط