محققان این پژوهش از ایالات متحده و چین امیدوار هستند که یافتههای آنها بتواند منجر به بهبود مراقبت از دندانها شود و همچنین درک شکارچیان فسیلی را از دندانهای باستانی که در حفاری هایشان پیدا میکنند، بالا ببرند.
“پیتر اونگار” یکی از محققان این پژوهش از دانشگاه آرکانزاس می گوید: ” کریستالیتها هیدروکسی آپاتیت، واحدهای اساسی مینای دندان هستند که هر یک از آنها یک هزارم ضخامت موی انسان را دارند.”
کریستالیتها هیدروکسی آپاتیت بر روی یکدیگر انباشته شده و برای ساخت مینای به پروتئینها متصل میشوند.
این تیم برای پژوهش خود از میکروسکوپهای قوی به منظور بررسی دندانهای آسیای بزرگ واقعی انسان که برای ارتودنسی کشیده شده بودند استفاده کردند.
محققان از ابزارهایی مانند الماس برای ایجاد خراش بر روی این دندانها استفاده کرده و همچنین آنها را تحت فشار قرار دادند تا حالتی مشابه با جویدن و گاز گرفتن را بر روی این دندانها اعمال کنند.
آنها دریافتند که ایجاد حالتی مشابه با جویدن برای دندانها، به مینای آنها آسیب بیشتری زده و به طور کلی جویدن غذا به دلیل سایش دندانی، آسیب بیشتری نسبت به عمل گاز زدن به دندانها وارد میکند.
دلیل این امر این است که در سایش دندانی، ترکیبات شیمیایی که کریستالیتهای هیدروکسی آپاتیت را به یکدیگر متصل میکند، شکسته شده و موجب جدا شدن این کریستالیتها از یکدیگر و تغییر شکل و خرد شدن آنها میشود.
تا به امروز ما اطلاعات دقیقی از نحوه واکنش دندانها از میزان فشاری که به آنها اعمال میشود نداشتیم اما در این پژوهش محققان قادر بودند تا پیوندهای واقعی نانوشیمی بین کریستالیتها را بررسی کنند.
به گفته این تیم، تصاویر و مقیاسهای به دست آمده میتوانند در زمینههای مختلف از جمله دندانپزشکی، زیست شناسی تکاملی و زیست پزشکی استفاده شوند.
در نهایت، این یافتهها میتواند به ما در جهت انتخاب رژیمهای غذایی برای دندان هایمان کمک کند.
این پژوهش در Journal of the Royal Society Interface منتشر شده است.
