در بیست و چهارم ماه رجب سال هفتم هجری، حادثه‌ای رقم خورد که بار دیگر حقانیت امیرالمومنان علی (ع) را بر همگان اثبات کرد.
فتح قلعه مستحکم خیبر آن هم به دست توانمند مردی الهی که شیعه به آن می‌نازد، درباره وادی خیبر گفته شده است.
جلگه وسیع حاصل‌خیزی در شمال مدینه به فاصله سی و دو فرسنگی آن است که پیش از بعثت پیامبر، ملت یهود دژهای هفت‌گانه محکمی در آن ساخته بودند که آمار جمعیت آن‌ها بالغ بر بیست هزار نفر بود.
پیمان شکنی یهود خیبر در جنگ احزاب و نیز دعوت از سلاطین ممالک علیه اسلام، پیامبر را بر آن داشت که این کانون خطر را برچیند، بنابراین در سال هفتم هجری فرمان داد که مسلمانان برای تسخیر آخرین مراکز یهود آماده شوند و فرمود: «فقط کسانی افتخار شرکت در این نبرد را دارند که در صلح «حدیبیه» حضور داشته‌اند».
پیامبر «غیله لیثی» را جانشین خود در مدینه قرار داد و پرچم سفیدی به دست امیرالمؤمنین (ع) داد و فرمان حرکت صادر کرد.
حجت‌الاسلام غلامرضا آقاجانی کارشناس مسائل مذهبی با اشاره به این موضوع، اظهار کرد: به این دلیل پیامبر خیبر را برای لشکرکشی انتخاب کرد که این منطقه همچنان برای مسلمانان پایگاهی نا آرام و مشکوک تلقی می شد.
وی تصریح کرد: در ایامی که پیامبر(ص) نگران عکس العمل نیرومندترین قدرت های جهان در برابر نامه های دعوت به اسلام بود، اخباری که از خیبر می رسید حاکی از توطئه هایی بود که علیه حکومت مدینه طرح می شد و هر لحظه امکان آن می رفت که خیبر برای مقابله با شهر کوچک مدینه و جامعه نوپای مجاهدان محمد(ص) پایگاهی شود.
این کارشناس مذهی خاطرنشان کرد: مشخصه بارز یهودیان ساکن این منطقه و دیگر یهودیان، تعصب بسیار شدیدی بود که بر آئین خود داشتند.
آقاجانی با بیان اینکه یهود بر اساس همین تعصب از هیچ مکر و حیله ای دریغ نمی کردند، گفت: با وجود شرایط بسیار مناسبی که قلعه خیبر داشت و دوبار لشکر پیامبر عقب نشینی کرد، پیامبر فرمود پرچم جنگ را به دست کسی خواهم سپرد که خدا و رسولش او را دوست دارند و او نیز خدا و رسولش را دوست دارد. او هرگز فرار نکند و همیشه حمله کننده است و از جنگ برنگردد تا خداوند به دست او قلعه ها را بگشاید.
وی با اشاره به اینکه مقاومت یهودیان در این قلعه یک ماه به طول انجامید، گفت: حضرت علی(ع) با جمعی از مسلمانان برای فتح قلعه های وطیح و سلالم حرکت کرد و پس از درگیری های تن به تن، هنگامی که یهودیان به داخل قلعه رفتند، با کمک نیروهای الهی و امدادهای غیبی، درب قلعه را از جای کند.
مهدی یغمائی دانشجوی رشته الهیات در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما، اظهار کرد: پیامبر اسلام(ص) در طول دوران رسالت خود برای گسترش دین اسلام و رساندن پیام توحیدی به همه ملت ها از هیچ کوششی فروگذار نکرد.
وی با بیان اینکه در این مسیر از الگوهای مختلف به منظور دعوت ملتها، اقوام و قبایل دیگر به اسلام و پذیرش توحید و یکتاپرستی استفاده کرده است، خاطرنشان کرد: پیامبر(ص) چه در سال های اقامت خود در مکه پس از بعثت خویش و چه در سال های استقرار دولت خود در مدینه پس از هجرت، در راستای اثرگذاری بر مردم، نخبگان و گروههای غیردولتی، ترکیبی از شیوه های مورد بحث در فوق را استفاده کردند.
این دانشجوی رشته الهیات، افزود: این شیوه ها با تشکیل حکومت اسلامی در مدینه نه تنها کم رنگتر نشد، بلکه به شکلی گسترده تر و در ابعادی وسیع‌تر همچنان مورد استفاده پیامبر(ص) قرار می گرفت.
یغمائی گفت: پیامبر(ص) حتی در زمان جنگ نیز با استفاده از این نوع شیوه ها تلاش می کرد تا با مردم و افکار عمومی ارتباط برقرار کرده و ضمن دعوت آن‌ها به اسلام، مروج صلح‌طلبی و مانع بروز جنگ شود.
وی با اشاره به ماجرای جنگ خیبر، افزود: پس از صلح حدیبیه، یهودیان در وضع دشوارترى قرار گرفتند، چرا که امکان استفاده از نیروى قریش و یا همپیمانان آن را نداشتند.
این دانشجو گفت: چون مردم براى شرکت در جنگ خیبر آماده شدند، این مسئله بر یهودیانى که در مدینه بودند و با پیامبر (ص) معاهده داشتند، سخت می‌گذشت و در این جنگی که میان مسلمانان و یهودیان در برگرفت، حضرت علی بود که با وجود شرایط سخت، با امدادهای غیبی پیروز از میدان خارج شد.
یغمائی یادآور شد: سپرده شدن فتح این نبرد بر حضرت علی پس از دو ناکامی لشکر پیامبر و سپس پیروزی این حضرت، نشان از الهی بودن و حقانیت این امام بزرگوار دارد.
به گزارش بلاغ، جنگ خیبر آخرین رویارویی بین مسلمانان و یهودیان در زمان رسول خدا(ص) است که در محرم سال هفتم هجری در منطقه خیبر اتفاق افتاد، در این جنگ رسول خدا(ص) توانست آخرین سنگر یهودیان را تصرف کنند، در این جنگ مسلمانان غنایم قابل توجهی به دست آورند.
