به گزارش نیمه پر، عباس عراقچی معاون محمد جواد ظریف و عضو ارشد تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان، در یکی از نشست هایی که میان اعضای این تیم و موافقان و منتقدان شیوه مذاکرات، برگزار شد، به اشتباه، کلمه “لوزان” را “لویزان” تلفظ کرد.
این نشست ۳۱ فروردین در دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد و عراقچی در خلال صحبت های خود به جای نام بردن از شهر لوزان سوئیس به اشتباه نام لویزان برده شد.
این اتفاق، مورد لبخند مهمانان قرار گرفت و کمی بعد او تشویق شد! عراقچی اما پس از واکنش حضار، در حالی که مشغول ادامه صحبت های خود بود، متوجه این اشتباه شد و لبخند زد.
مرد رسانه‌ای تیم هسته‌ای، چگونه گاف داد؟/ آیا اشتباه عراقچی سهوی بود؟
ممکن است تا اینجای ماجرا، یک اشتباه سهوی تلقی شود ولی ماجرا آنجایی جالب می شود که بدانیم رسانه ای ترین مرد تیم مذاکرات هسته ای کشور، تا آن زمان مرتکب چنین گاف هایی نشده بود.
عراقچی که در اواخر دولت قبل، با انتصاب به عنوان سخنگوی وزارت خارجه، تبدیل به یک چهره رسانه ای و قابل احترام برای هر دو طیف موافقان و منتقدان دولت وقت شده بود، پس از حضور ظریف در وزارت خارجه، هم به عنوان نفر دوم تیم مذاکره کننده و هم به نوعی به عنوان سخنگوی این تیم، شناخته شد.
از طرفی، مواضع اعلام شده از طرف عراقچی، معمولا نسبت به سایر اعضای تیم هسته ای کشورمان، سرسختانه تر و کم انعطاف تر بوده است. به طوریکه در مقاطع مختلف، از قبل از توافق ژنو تا لوزان، آن هنگام که حتی ظریف از نزدیکی به تفاهم با ۵+۱ صحبت می کرد، عراقچی بارها و بارها از اینکه هنوز بر سر موضوعی به توافق نرسیده ایم، سخن گفته بود.
این مواضع باعث شد تا یک روزنامه صهیونیستی، در تعیین نقش مذاکره کنندگان کشورمان، ظریف را پلیس خوب، عراقچی را پلیس بد و روانچی را مهندس لقب دهد.
مواضع کم انعطاف عراقچی در طول مذاکرات باعث شده بود تا حتی برخی از داخلی ها اعم از منتقد یا موافق دولت، موضع گیری‌های او را بیش از سایر اعضای تیم مذاکره کننده بپسندند و حتی از مخالفت او با برخی جزییات مذاکرات خبر بدهند. همه این موضوعات سهوی بودن گاف اخیر او را کمی تحت الشعاع قرار می دهد. به طوری که شاید عراقچی قصد داشته با این اصطلاح، بی اهمیت بودن مذاکرات لوزان را یادآوری کند.
از سوی دیگر، از دیپلمات و سخنوری که حتی هنگام سوال یک خبرنگار بی نام و نشان از او، متوجه اسراییلی بودنش می شود و از پاسخ خودداری می کند، چگونه می توان چنین گافی را به راحتی پذیرفت؟
مرجع: صراط/
