به گزارش نیمه پر، در آستانه سال نو، بسیاری از هم‌وطنان در فضای مجازی به‌دنبال شماره تلفن و دیدن تصاویر بکر و ناب از مکان‌های گردشگری کشور هستند و عموماً شمال ایران، مقصد بسیاری از مسافران است؛ به‌ویژه پایتخت‌نشینان.
تجربه حضور مسافران و گردشگران را دیگر همه مردم مازندران حس کرده‌اند، شاید در گذشته بیشتر آنها به‌دنبال پیدا کردن اماکن گردشگری در نقاط مختلف مازندران، ساحل دریا، جنگل و مناطق جلگهای استان بودند، اما با تغییر ذائقه مردم، دیگر شکل و هدف سفرها هم تغییر کرده است.
با شهرنشین شدن بیشتر جمعیت کشور، شاید برای گردشگران شهرها در زیبایی‌ها و جاذبههای گردشگری در یک خط ممتد قرار داشته باشند، به یک شکل، با آبنماهای تکراری، پارکها و جاذبههای مصنوعی به نوعی متشابه؛ اما با مطرح شدن گردشگری با عنوان روستاگردی و یا هدایت گردشگری به سمت روستاها، گردشگری در جغرافیای مازندران گسترش پیدا کرده است و اینجاست که باید به دنبال تقویت ابعاد نظارتی از سوی مسئولان گردشگری مازندران بود.
دیگر محدود به چند نقطه و ساحل نیست، میراث فرهنگی هم باید در گردشگری حفظ شود، میراث فرهنگی فقط چند بنای تاریخی نیست، میراث معنوی یک روستا، نیز در آمد و شد گردشگران دچار دگرگونی میشود.
باید هوشیارانه عمل کرد، بسیاری از روستاییان شاید از حضور گردشگران بهدلیل خوی مهماننوازی استقبال کنند، اما آیا این گردشگر برای آمدن به روستا، به هویت فرهنگی، تاریخی، اجتماعی و دینی یک روستا توجه میکند؟!
به بیراهه نمیرویم، اینکه بیان شود مگر این گردشگران چه کسانی هستند، از دنیای دیگر که نیامدند، همه ایرانی هستند، اما آیا همه گردشگران با یک فرهنگ، دید، پوشش، نگرش، تکلم و رفتار وارد یک روستا میشوند؟
آیا همه در برخوردهای اجتماعی و مسائل عرفی و اخلاقی یک دید را دارند؟
اینجاست که گردشگری در روستا نیازمند زیرساخت است، زیرساخت فرهنگی که عموماً نادیده گرفته میشود، کسی به مرگ فرهنگ در آمد و شدها توجه نمیکند، اما باید هوشیار بود، چون بسیار دیده شد که بسیاری از افراد که در قالب تورهای گردشگری وارد روستا میشوند فقط به دنبال رفتار هنجارشکنانه هستند و روستا را جایی دنج یا حیاط خلوت معضلات اخلاقی خود میبینند.
پس مسئولان به گوش باشند و در این زمینه به‌جای اینکه به دنبال ترویج گردشگر در پهنه‌های بکر و دست‌نخورده روستاهای مازندران در ظاهر باشند، به‌دنبال حفظ هویت فرهنگی در روستاها باشند تا چند سال دیگر نگوییم که روستایم آرزوست… !
بلاغ/
