به گزارش رامسرنوین به نقل از بلاغ، محمدرضا پورابراهیمی درباره توانایی تأمین لوازم خانگی بازار کشور توسط تولیدکنندگان داخلی اظهار داشت: با توجه به تصمیم‌هایی که در حوزه حمایت از تولید طی سال‌های اخیر انجام شده به ویژه مصوبه‌ای که در سال ۹۷ درباره عدم واردات حدود ۱۴۳۰ قلم کالای وارداتی که امکان ساخت در داخل کشور داشت، ما این ظرفیت را در حوزه لوازم خانگی در کشور شاهد بودیم که هم بتواند ظرفیت تولید را افزایش دهد و هم عمق ساخت داخل را به شکلی ارتقاء ببخشد.
وی با بیان اینکه طبق گزارش‌ها تولیدکنندگان با حدود ۲۵ درصد عمق داخل توانستند ظرفیت ساخت را در داخل کشور افزایش دهند، افزود: میانگین صادرات ما سالانه حدود ۳۰۰ میلیون دلار است که به راحتی می‌تواند تا یک میلیارد دلار افزایش پیدا کند.
رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس با بیان اینکه در تولید لوازم خانگی، عمق ساخت متفاوت است، خاطرنشان کرد: عمق ساخت در لوازم خانگی مختلف از ۳۰ تا ۱۰۰ درصد است. به عنوان مثال، در تولیداتی مانند بخاری و پکیج به کشور‌های اروپایی صادرات داریم و حتی آنها در ایران سرمایه گذاری و مشارکت کردند. حتی قرارداد‌های یک ساله و دو ساله برای صادرات از ایران را در دستور کار قرار دارند.
پورابراهیمی گفت: حمایت مطلق از فعالیت در صنعت لوازم خانگی به صلاح کشور نیست اما مشروط به حضور در بازار‌های خارجی و مشارکت با تولیدکنندگان خارجی جهت به دست آوردن بازار‌های منطقه‌ای است. البته تولیدکنندگان لوازم خانگی باید بهای تمام شده را کاهش دهند تا قیمت‌های بازار هم کاهش پیدا کند.
ورود غیرقانونی لوازم خانگی کره‌ای به گمرک ایران
همچنین حمیدرضا غزنوی؛ سخنگوی انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی در مورد سیاست‌هایی که کره جنوبی برای رشد صنعت لوازم خانگی خود اعمال کرد، اظهار داشت: ممنوعیت واردات لوازم خانگی یکی از سیاست‌های اصلی کره جنوبی بود و در عین حال، توزیع کالا در فروشگاه‌ها و مراکز عرضه نیز به شدت تحت کنترل بود تا هیچ کالای خارجی در این فروشگاه‌ها عرضه
نشود.
وی تصریح کرد: در حال حاضر این نوع محدودیت‌ها همچنان اعمال می‌شود، به طوری که حتی امکان وارد کردن یک دستگاه دوربین عکاسی آکبند از فرودگاه‌های کٌره به این کشور وجود ندارد و حتی اگر فردی بگوید که من عکاس هستم، می‌گویند دوربینت باید مصرف شده باشد و حق ورود دوربین نو غیر کره‌ای را ندارید.
سخنگوی انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی با بیان اینکه دولت کره جنوبی توجه زیادی به موضوع برندسازی داشته است، گفت: با این کار دو شرکت تولیدکننده لوازم خانگی در کره‌جنوبی سهم عمده‌ای از بازار را در اختیار دارند. همچنین تخفیف در مالیات‌ها و دریافت سود بانکی پایین‌تر از صنعت لوازم خانگی از جمله سیاست‌های دولت کره جنوبی بوده و در عین حال، هزینه تحقیق و توسعه شرکت‌ها و قالب‌سازی آنها نیز از طریق جوایز صادراتی تأمین شده است.
وی توضیح داد: در کٌره، جوایز صادراتی ۲۰ درصدی بابت صادرات لوازم خانگی پرداخت می‌شود و همین موضوع باعث شده تا قیمت لوازم خانگی در خارج از این کشور پایین‌تر از قیمت‌های داخلی آن باشد.
سخنگوی انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی از واردات غیرقانونی لوازم خانگی ساخته شده شرکت‌های ال‌جی و سامسونگ خبر داد و گفت: این محصولات که شامل لوازم خانگی مختلف از جمله یخچال و ماشین لباسشویی می‌شود، به تازگی وارد گمرک شده، آنهم در حالی که ثبت سفارش و واردات ممنوع بوده است.
غزنوی با اشاره به انتصاب سفیر جدید کره جنوبی در ایران، گفت: این فرد ۱۵ سال معاون اقتصادی وزیر امور خارجه کره جنوبی بوده و به این ترتیب قوی‌‌ترین فرد اقتصادی از سوی کٌره در ایران منصوب شده است.
چرایی ممنوعیت واردات
پس از ابلاغ ممنوعیت واردات لوازم خانگی، چند سوال را در این خصوص مرور می‌کنیم. اینکه چرا باید ممنوعیت واردات ایجاد شود؟ ممنوعیت را می‌توان تداومی بر خط تعرفه‌گذاری در سیاست‌های واردات کالا تصور کرد. تعرفه یک سیاست است برای حمایت از صنایع داخلی نوپا تا بتوانند به مرحله رقابت با صنایع خارجی برسند. البته تعرفه یک دوره گذار است در مسیر رشد اقتصادی که هزینه‌هایی را به دنبال دارد.
نکته اینجاست که اقتصادهای بزرگ هم چنین کاری کرده‌اند. انگلیس وقتی حس کرد مسئله واردات در ساختار اتحادیه اروپا در حال اخلال به نظام اقتصادی و تولیدی این کشور است، برگزیت یا همان طرح خروج از اتحادیه را اتخاذ کرد و سختی های آن را هم به جان خرید. پیشتر در سال ۱۷۲۱ قانونی تحت عنوان والپول در بریتانیا وضع شد که هدف از آن اساسا حمایت از صنایع تولیدی بریتانیا در برابر رقبای خارجی، برخورداری آنها از یارانه و ترغیب‌شان به صدور کالا بود. این سیاست‌ها به مدت یک قرن ادامه یافت و به صنایع تولیدی انگلیس کمک کرد که به رقبای خود در قاره اروپا برسد.
همچنین با شروع جنگ سال ۱۸۱۲ میان آمریکا و انگلستان، کنگره ایالات متحده بی‌درنگ سطح تعرفه‌ها را از ۱۲ و نیم به ۲۵ درصد افزایش داد و پس از جنگ با ادامه این سیاست، میانگین تعرفه‌ها به ۴۰ درصد رسید.
همچنین بر خلاف صنعت خودرو که دولتی است و در آن انحصار وجود دارد، طبق آمار دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان لوازم خانگی بیش از ۱۵۰۰ تولیدکننده در این صنعت فعال هستند. ضمن اینکه لوازم خانگی یک صنعت خصوصی و رقابتی است. این دو صنعت به هیچ وجه قابل مقایسه با یکدیگر نیستند.
دهه ۵۰ شمسی در ایران یادآور یک رخداد تلخ اقتصادی در کشور ما است. دولت پردرآمد با اعمال سیاست درهای باز، واردات را افزایش داد که خود موجب ضربه بیشتری بر تولیدات داخلی شد اما وقتی در اواخر سال ۱۳۵۵ درآمد نفت تنزل کرد، بیکاری و فساد افزایش یافت.
