بر اساس مطالعات انجام شده در انگلستان روی بیش از ۳۲۸ هزار نفر، افراد متأهل نسب به مجردها، بیوه‌ها و آن‌هایی که از هم جدا شده اند احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند. نکته تمایز بخش این پژوهش در قیاس با نمونه‌های مشابه نقش ازدواج در احساس شادمانی عمیق‌تر متأهل‌ها نهفته است. صحبت از چنین یافته‌هایی در شرایطی است که تا پیش از این روان شناسان اعتقاد داشتند افزایش رضایت از زندگی تنها به سال‌های اول ازدواج محدود می‌شود و پس از گذشت مدتی همه چیز به حالت عادی باز می‌گردد.
در نقطه مقابل، مطالعات اخیر نشان می‌دهند مزایای یک ازدواج موفق منحصر به سال‌های ابتدایی نیست؛ بلکه با گذشت زمان بیش از پیش بر تغییر دیدگاه افراد نسبت به زندگی و حال خوش آن‌ها اثرگذار است. در واقع، هر چه یک ازدواج عمری طولانی‌تر داشته باشد دو طرف درگیر در ماجرا احساس رضایت و خرسندی بیشتری پیدا می‌کنند؛ چراکه داشتن یک شریک مناسب به ویژه در دوران میانسالی و پیری نقطه امیدی است برای ادامه زندگی.
هم چنین نباید فراموش کرد که بر اساس آمار، میزان ابتلا به افسردگی در افراد متأهلی که از زندگی خود راضی هستند بسیار کمتر از دیگران است. بنابراین، یک ازدواج موفق نه تنها در کوتاه مدت رنگی تازه به زندگی می‌بخشد بلکه مهم‌تر از آن در یک بازه زمانی طولانی موجب سلامت روان و شادمانی در زندگی می‌شود.
