جنگ و تحریم؛ نسخه تکراری غرب برای ایران

چاپ

عابدین مؤمنی در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «بلاغ» با نقدی تند نسبت به عملکرد قدرت‌های جهانی در طول قرن گذشته، مفهوم «حق تجزیه کشورها» را محصول سلطه‌جویی و تفکر امپریالیستی دانست و آن را فاقد مشروعیت انسانی و حقوقی واقعی خواند.

وی با اشاره به تاریخ قرن بیستم، از جمله تصمیمات سران بریتانیا، فرانسه و روسیه پس از جنگ جهانی اول، اظهار داشت: اگر آلمان حق تجزیه لهستان را نداشت، متفقین نیز حق تجزیه ترکیه را نداشتند.

عضو هیأت علمی دانشگاه تهران افزود: قدرت‌های بزرگ تحت پوشش نهادهایی همچون جامعه ملل و بعدها سازمان ملل، در عمل حقوق ملت‌ها را نادیده گرفته و تنها بر اساس منطق زور و تسلط عمل کرده‌اند.

مومنی با استناد به دیدگاه‌های پوزیتیویستی در فلسفه حقوق، تأکید کرد که در عمل، حقوق بین‌الملل بر پایه توان نظامی و قدرت تحمیل شده و نه بر مبنای کرامت ذاتی انسان. این نگاه قدرت‌محور منجر به سرکوب استقلال‌طلبی ملت‌ها، ایجاد جنگ و بی‌ثباتی در جهان شده است.

وی با اشاره به ایران، عملکرد غرب به‌ویژه آمریکا و اروپا در قبال جمهوری اسلامی را نیز در چارچوب همین نظام ناعادلانه تحلیل کرد و گفت: آنها نمی‌خواهند ایران براساس اراده مردم خودش تصمیم بگیرد؛ می‌خواهند ایران دلخواه خودشان باشد.

این استاد دانشگاه تحریم‌ها، تحمیل جنگ و مخالفت با برنامه‌های صلح‌آمیز علمی و دفاعی ایران را در راستای همین سیاست دانست و خاطرنشان کرد: تا زمانی که نظام جهانی بر پایه تمایز بین حاکمان و محکومان و قدرت‌مندان و تحت‌سلطه‌ها بنا شده باشد، نمی‌توان از جهانی عادلانه و امن سخن گفت.

مؤمنی در ادامه با انتقاد از نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، اظهار داشت: این سازمان‌ها به‌جای حمایت از حقوق ملت‌ها و تحقق عدالت جهانی، به ابزارهایی در خدمت قدرت‌های بزرگ تبدیل شده‌اند.

وی گفت: سازمان‌هایی که باید حافظ صلح و عدالت باشند، امروز مجریان سیاست‌های استکباری شده‌اند و با سکوت یا همراهی‌شان، مشروعیت ظاهری به اقدامات سلطه‌طلبانه می‌دهند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علمی در پایان با اشاره به سابقه مداخلات مستقیم غرب در ایران، از جمله کودتاها، اشغال نظامی، تحریم‌های گسترده و ایجاد ناآرامی‌های داخلی، افزود: ایران تنها به دلیل ایستادگی بر استقلال خود و تلاش برای پیشرفت بومی، هدف هجمه قرار گرفته است. آنچه برای غرب غیرقابل تحمل است، شکل‌گیری الگویی از حکمرانی بر مبنای اراده مردم و خارج از چارچوب نظام سلطه است.

انتهای خبر/