سلول‌های مست، CRF۱، و استرس
سلول‌های مست، سلول‌های ایمنی هستند که نقشی کلیدی در بیماری‌های التهابی و آلرژیک، از جمله آسم، سندرم روده تحریک پذیر، آنافیلاکسی، یا واکنش آلرژیک شدید، و لوپوس ایفا می‌کنند.
در واکنش به آلرژن‌ها – از قبیل: گرده، گرد و غبار، یا بادام زمینی – سلول‌های مست ماده‌ای شیمیایی به نام هیستامین ترشح می‌کنند، که برای خلاص شدن از این عوامل حساسیت‌زا ترشح می‌شوند. این فرآیند شکل گیری علائم آلرژی، از جمله آبریزش چشم ها، آبریزش بینی، و التهاب مسیر هوایی را موجب می‌شود.
درمان استرس
فعالیت سلول‌های مست در واکنش به استرس روانی تشدید می‌شود. پژوهش‌های پیشین نشان داده بودند که فعالیت سلول‌های مست در واکنش به استرس روانی تشدید می‌شود، و این شرایط نیز می‌تواند موجب بیماری شود.
اما مکانیزم‌های پایه این واکنش استرسی چه چیز‌های هستند؟ این آن چیزی است که موزر و همکارانش قصد آشکار کردنش را داشتند. پژوهشگران در مطالعه خود دو گروه از موش‌ها را زیر نظر گرفتند که یک گروه دارای گیرنده‌های CRF۱ عادی روی سلول‌های مست خود بودند، و گروه دیگر فاقد گیرنده‌های CRF۱ بودند. CRF۱ که به نام هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین نیز شناخته می‌شود، پپتیدی درگیر در واکنش بدن به استرس است.
در این مطالعه، هر دو گروه موش‌ها در معرض استرس روانی و استرس آلرژیک قرار گرفتند، شرایطی که در آن‌ها سیستم ایمنی بیش از حد فعال می‌شود.
به گفته موزر، این یافته‌ها نشان می‌دهند که گیرنده‌های CRF۱ نقشی قابل توجه در ابتلا به برخی بیماری‌هایی دارند که از عوامل استرس‌زا ناشی می‌شوند.
سلول‌های مست در واکنش به موقعیت‌های استرس‌زایی که بدن ممکن است تجربه کند، به شدت فعال می‌شوند. زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد، CRF۱ به این سلول‌ها می‌گوید مواد شیمیایی که می‌توانند به بیماری‌های التهابی و آلرژیک، مانند سندرم روده تحریک پذیر، آسم، آلرژی‌های غذایی تهدیدکننده زندگی، و اختلالات خودایمنی مانند لوپوس منجر شوند، ترشح کنند.
در شرایطی که همچنان باید پژوهش‌های بیشتری در این زمینه صورت بگیرد، اما تیم پژوهشی دانشگاه میشیگان بر این باورند که یافته‌های اخیر می‌تواند دری به درمان‌های تازه برای بیماری‌های ناشی از استرس باز کند.