اولین نشانه سرطان تیروئید، وجود یک گره یا ندول در غده تیروئید است که معمولا خود بیمار یا اطرافیان متوجه آن می‌شوند. در این زمان روش استاندارد نمونه‌برداری سوزنی از این گره است. در صورتی که سلول‌های سرطانی در گره وجود داشته باشند، پاتولوژیست آن را تشخیص می‌دهد و گزارش می‌کند. البته باید دانست درصد بسیار کمی از ندول‌ها بدخیم و بقیه کاملا خوش‌خیم هستند که این موضوع با یک سونوگرافی دقیق از تیروئید و بعد از نمونه‌برداری مشخص می‌شود.
سرطان تیروئید در سنین جوانی و میانسالی شیوع دارد و در خانم‌ها شایع‌تر است. این بدخیمی اگرچه نسبت به سرطان‌های ریه، پستان، پوست و کولون خیلی شایع نیست، اما جزو سرطان‌های با شیوع متوسط است به طوری که بروز آن حدود یک در ده هزار نفر در سال است یعنی در یک شهر متوسط با جمعیت ۵۰۰ هزار نفر در هر سال حدود ۵۰ نفر به این سرطان مبتلا می‌شوند. خوشبختانه این سرطان چندان بدخیم نیست و کاملا درمان می‌شود. در صورتی که سلول سرطانی در گره تیروئید تشخیص داده شود باید قسمتی یا کل غده تیروئید با جراحی خارج شود. اکنون نوبت به ید رادیواکتیو یا ید ۱۳۱ می‌رسد که پاکسازی را انجام دهد. خاصیت مهم سلول‌های سرطانی تیروئید که آنها را از بقیه سرطان‌ها جدا می‌کند این است که ید را بشدت جذب می‌کنند و به این ترتیب وقتی مقدار کمی ید رادیواکتیو به بیمار خورانده می‌شود بیشتر آن در سلول‌های سرطانی باقیمانده متمرکز می‌شود و باعث از بین رفتن آنها می‌شود، در حالی که بیشتر سلول‌های سالم بدن که ید را جذب نمی‌کنند در امان می‌مانند. بعد از جراحی و دادن ید رادیواکتیو بیمار با هورمون تیروئید درمان می‌شود تا هم جبران نداشتن غده تیروئید شود و هم با دادن هورمون تیروئید به بیمار سلول‌های باقیمانده سرطان (احتمالی) فرصت رشد پیدا نکنند.
آنچه اهمیت دارد این که توده‌های تیروئید چه خوش‌خیم و چه بدخیم اگر بموقع تشخیص داده و درمان شوند بخوبی کنترل شده و بیمار معمولا عمر طولانی و عادی خواهد داشت و بجز زحمت و رنج یک جراحی و مراجعه به متخصصان می‌تواند زندگی عادی داشته باشد. از بیماری‌های تیروئید نترسید و با اعتماد به پزشک متخصص و مجرب بیماری‌تان را پیگیری کنید.