به گزارش نیمه پر ، مختصرگویی یا به عبارت بهتر تخلیص یکی از ویژگیهای آثار بسیاری از ادیبان کلاسیک و مدرن ماست و البته که این موجزگویی به کار بسیاری از فیلمسازان ما هم آمده است. حال اگر بنا باشد که فیلم کوتاه ساخته شود این موجزگویی در الویت قرار می گیرد. جشنواره عمار امسال فیلمسازان جوان خوبی را دارد که از این عنصر بجا و درست در آثار خویش اضافه کرده اند.
از جمله این کارگردانان مهدی صدیقی است که در فیلم کوتاه “گذر” خیلی خوب توانسته است در زمانی تنها ۲ دقیقه ای، تصویری از بی تفاوتی های آدمیان روزگار ما نسبت به یک کارتن خواب را نشان دهد. صدیقی لوکیشن اصلی اش را محل زندگی یک کارتن خواب انتخاب کرده و در دو دقیقه ای که در اختیار داشته به تصویرگری آدم هایی از سطوح مختلف اجتماع پرداخته که بی توجه به یک کارتن خواب خیلی راحت از جلوی وی که در سرما زیر کارتن خوابیده می گذرند و انگار نه انگار که یک همنوع آنها در بدترین شرایط زندگی قرار دارد!
بکر بودن تصویرسازی را جدی بگیرید
به اندازه فیلم های کوتاه، نماهنگ ها یا کلیپ های موزیکال هم بایستی از عنصر خلاصه گویی بهره ببرند. هرقدر که موسیقی زیباتر باشد نیاز به تصاویر بکرتر و دست اول تری برای روایت تصویری موسیقی داریم و اگر زیباترین موسیقی را با تصاویری کلیشه ای پر کنیم نماهنگ به ضدخود بدل میشود یعنی بجای ماندگار کردن موسیقی، اثر گذاری آن را از بین می برد یا کم می کند.
نماهنگ “لیلا” از جمله نماهنگهای جشنواره است که در ساخت آن به مساله بکر بودن تصویرسازی چندان توجه نشده بود؛ برای همین در حساس ترین نماهای فیلم که بنا بود به شهادت رسیدن یک رزمنده ایرانی تصویر شود همه چیز بر مدار کلیشه ها پیش رفته بود و درست منطبق با الگوهای سطحی فیلمسازی جنگی در دهه ۶۰! ای کاش کارگردان این نماهنگ فقط یک بار آثار سینمایی برتر دفاع مقدس در همین سالهای اخیر را مرور می کرد تا عیار تصویرسازی بهتری نصیبش شود.
دو مستند نسبتا پرمخاطب
“هابیل” از جمله مستندهای پرمخاطب جشنواره امسال بوده است. این مستند که تصویرنگاری بخشی از زندگی مولوی مصطفی جنگی زهی امام جمعه شهر راسک در استان زاهدان است که در یک عملیات تروریستی به شهادت رسید. در “هابیل” هرچند تلاشهایی برای تصویرسازی برخی نماها بخصوص صحنه شهات این عالم اهل تسنن و چند نفر از همراهانش صورت گرفته اما در مجموع تاکید بیش از اندازه کارگردان بر گفتگو با شخصیتهایی که مولوی مصطفی را می شناسند بجای تصویرسازی باعث شده فیلمش در قامت یک مقاله تصویری جلوه کند تا مستندی که بناست بر سبد تصویری مربوط به یک شخصیت اضافه کند.
“امینه” دیگر مستند پرمخاطب جشنواره است که برخلاف “هابیل” سعی کرده تکیه بیشتری بر تصویرسازی داشته باشد و حتی خاطراتی که شخصیت اصلی روایت می کند را با معادلهای تصویری به مخاطب ارائه کند. این مستند مروری دارد بر زندگی امینه وهاب زاده از مبارزان انقلابی که در دوران پهلوی و از زمان زندگی در نجف به مبارزه علیه رژیم پهلوی می پرداخت و این مبارزه را تا زادگاهش اردبیل ادامه داد.
سرتان را بالا بگیرد و تی شرتهای همت را به تن کنید
“قهرمان من” دیگر مستندی بود که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. این مستند به واسطه سوژه بکرش که مربوط می شد به مرور بخش هایی از زندگی جوانی به نام امید سیفی که طراح تی شرت هایی منقش به تصاویر شهدای دفاع مقدس و از جمله شهید همت است از همان دقایق ابتدایی مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و البته که در زمان ۱۶ دقیقه ای خود مخاطبان را کاملا با خود همراه کرد. .
سبک زندگی جوان اول این مستند که به شدت از ریاکاری دور بوده و سعی می کرد که حتی وقتی پا به مناطق عملیاتی هم می گذرد به اصول خود وفادار باشد و ذره ای تظاهر در کارش نباشد از جمله نکاتی بود که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و باعث شد آنها در پایان تماشای فیلم با تشویق ممتد خویش به نوبه خود از فیلم تقدیر کنند.
انیمیشنهایی مانند “قیام گوهرشاد” از جمله انیمیشنهای جشنواره عمار است که علیرغم سوژه ارزشمند و مفیدفایده به حال مخاطب اما به واسطه تکنیکی قدیمی و دست ساز انیمیشن چنان که باید از نظر تصویری مخاطبان را همراه خود نکردند.
فرهنگ نیوز /