به گزارش نیمه پر رامسر، یکی از دستوراتی که خداوند به انسان ها تکلیف کرده است، روزه داری است تا در سایه آن، انسان بتواند از هرگونه فساد و بیماری مصون بماند و با رهانیدن خود از دام‌های شیطان، خود را در مسیر انبیاء و ائمه(ع) قرار دهد. قرآن این دستور را این گونه بیان می فرماید: (هان ای کسانی که ایمان آورده اید، روزه بر شما واجب شد و این دستور نه تنها درباره شما بلکه یک سنت الهی است که به پیامبران گذشته و پیروان آنان نیز ابلاغ شده. پس روزه بگیرید. امید است بدین سبب متقی گردید.)
در حدیث قدسی، پیامبر(ص) از درگاه خداوند سؤال می کند: اولین عبادت کدام است؟ خداوند پاسخ می دهد: روزه. آن گاه رسول اکرم(ص) می پرسد: پروردگار، نتیجه و ثمره روزه گرفتن چیست؟ خداوند در پاسخ می فرماید: نتیجه روزه، رسیدن به آگاهی قلبی و حکمت است و نتیجه حکمت، شناخت خداوند است و نتیجه معرفت و شناخت پروردگار، رسیدن به یقین کامل است; پس هرگاه بنده خدا به یقین رسید، همه وجود و زندگی اش به خدا وابسته می شود و زندگی اش اگر به سختی و یا به آسانی بگذرد، در او تغییری ایجاد نمی شود. وقتی که این بنده عاشق خدا در حال مرگ باشد فرشتگان بر بالین او می ایستند و از آب کوثر و شراب‌های بهشتی او را سیراب می‌کنند تا سختی مرگش برطرف شود. سپس به او مژده ای بزرگ می دهند و می‌گویند: خوشا به حالت چه جایگاه نیکو و مقام عظیمی داری! اینک به یک چشم بر هم زدن به دربار الهی پرواز می کند و به مقام لقاءالله رسیده و بین او و خداوند بلند مرتبه هیچ پرده و حجابی باقی نمی ماند.
فلسفه روزه داری
فلسفه روزه داری، تکامل جسم و روح است، چرا که گفته اند: عقل سالم در بدن سالم است. دانشمندان اسلامی و غیر اسلامی در این باره جزوات و کتاب‌های زیادی نوشته‌اند و برخی از آثار آن را بیان کرده‌اند که از جمله آن می‌توان به: رفع سوءهاضمه، تقویت بهداشت عمومی، جلوگیری از آپاندیس، پاک سازی مجاری ادرار، رفع بیماری ها و امراض جلدی و دفع چربی های زاید اشاره کرد.
روزه تمام دستگاه های بدن، بافت ها، رگ ها، غده ها، اعصاب، اجزای بدن، روده ها و شرایین را از خستگی بیرون می آورد، زیرا در اثر عملیات مداوم و شبانه روزی، قسمت های مختلف بدن، سست و ضعیف می گردد. ذکر این نکته لازم است که استراحت بدن به معنای آن نیست که از عمل باز می ماند، بلکه معنای آن این است که از سرعت عمل خود می کاهد تا استراحت کند و خستگی خود را بگیرد و بدین ترتیب روزه، ضعف، احتقان (بند آمدن بول)، چاقی بدن، تصلب شرایین، زخم معده و امتلای آن را برطرف می سازد. درست به همین دلیل است که می گوییم، روزه عمر را طولانی می کند، به جسم نشاط می دهد و انسان را از کسلی و سستی نجات می بخشد و از امراض و دردها رها می کند.
اخیراً در اروپا و بسیاری کشورهای دیگر بیمارستان هایی افتتاح شده که از طریق روزه، بسیاری از بیماری ها و امراض را معالجه می کنند. وقتی ماه رمضان فرا می رسد برنامه های زندگی عوض می گردد و همین تغییر برنامه، روح انسان را تازه می کند و به انسان نشاط می دهد، زیرا روح انسان، تغییر برنامه های خوراک و خواب و امثال آن را درک می کند.
در اثر روزه اطمینان و آسایش برای انسان به وجود می آید، زیرا انسان درک می کند که با روزه داری با خدای جهان و آفریننده خود رابطه پیدا کرده است. قرآن کریم می فرماید: (آگاه باشید که با ذکر خدا قلب انسان اطمینان پیدا می کند) و بدون تردید، اطمینان، از بهترین وسایل دفع کننده اضطراب و وحشت و ترس است.
از مهم‌ترین حکمت‌های دیگر وجوب روزه می‌توان به تقویت اخلاص و اراده شخص و اُنس با عبادت اشاره کرد.
روزه باعث می‌شود تا مردم درد گرسنگی و تشنگی را بچشند و به یاد معاد و زندگی جاودانه آخرت افتاده، خود را برای آن آماده کنند. روزه‌دار بر اثر ناراحتی که از گرسنگی برایش پیش میآید از تکبر دور شده و آمادگی انجام سایر واجبات را پیدا می‌کند.
روزه‌داری انسجام و همدلی و ایثار خاصی را میان صائمان شکل داده و روحیه همکاری و رسیدگی به محرومان را تقویت می‌کند.
علاوه بر این‌ها روزه روحیه نظم، قناعت، صبر در برابر گناهان و مشکلات زندگی را نیز در فرد و جامعه تقویت می‌کند. در ماه رمضان آمار تخلفات اجتماعی کاهش قابل ملاحظه‌ای پیدا می‌کند.
روزه داری با صبر و تحملی که در انسان ایجاد می‌کند او را آماده تلاش و ایستادگی مضاعف در راه رسیدن به اهدافش می‌کند.
بلاغ/