به گزارش نیمه پر رامسر، شهید مصطفی تاش موسی اولین شهید مدافع حرم رامسر شب قبل از شروع عملیات وصیت نامه ای را در دفترچه اش یادداشت کرد و به دوستان همرزمش نیز سفارش کرد که وصیت نامه اش را در جیب ساک شخصی اش گذاشته تا بعد از شهادتش به دست خانواده اش برسانند.
در مراسم یادبود شهید تاش موسی فرزند بزرگوارش با بر تن کردن لباس رزم و بسیجی وصیت نامه پدر را قرائت کرد.
شهید تاش موسی در وصیت نامه اش اینگونه نوشت:
به نام خداوند مهربان
خداوند بخشنده، خداوند رحیم
که این بار هم مرا بخشید و رحم کرد و نگذشات جا بمانم و فقط خودش می داند که چه بر من گذشت.
و اما سالها گذشت و باردیگر بستری فراهم شد بنام مدافعان حرم، امیدوارم لیاقت مدافع حرم را داشته باشم و به لطف خانم حضرت زینب (س) و خانم حضرت رقیه (س) محبتشان شامل حال این بنده سرپا تقصیر شده باشد و مرا جز سربازان خودش و حریمش قرار داده یاشد و تنها چیزی که برایم مانده بود یعنی جانم را قبول کند و شفاعتم کند.
خداوندت را شاکرم و خوشحالم که مرگم را اینگونه رقم زد و تنها خواسته من این بود و از خانواده ام می خواهم که نگران و ناراحت نباشند زیرا می دانم که اینگونه برایم بهتر است و خوشحال ترم، آنچه که در این دنیا نتوانستم برایتان انجام دهم در آن دنیا جبران می کنم و از همسرم که همیشه مرا تحمل نمود و سنگ صبورم بود تشکر می کنم و میخواهم مرا ببخشد و حلالم کند و از تنها دارایی های زندگی من، پسر و دختر عزیز و بهتر از جانم، دوستتان دارم و مطمئن باشند هستم و مرا حلال کنید، به خواسته ام احترام بگذارید که من اینگونه دوست داشتم، برایتان بهترین ها را آرزو می کنم.
و اما از دوستان و اقوام و آنهایی که کم و بیش مرا می شناسند از آنها هم می خواهم مرا ببخشند و حلالم کنند، من از مرگم راضی ام و خوشحالم، پس جای ناراحتی دعایم کنید تا سرباز واقعی امام زمان (عج) باشم.
و همه شما را به خدای بزرگ می سپارم و از همه عاجزانه می خواهم دعایم کنید.
بعضی از آدم ها خوب زندگی می کنند ولی خوب نمی میرند، امیدوارم خوب بمیرم.
در طی سالها زندگی بهترین دوران را در سپاه داشتم و بهترین دوستان را در سپاه انتخاب کردم و بهترین آدم ها در روی زمین پاسداران می باشند و امیدوارم به جمع شهدای پاسداران قرار بگیرم.
افتخار می کنم که سربازی کوچک برای حرمین خانم حضرت زینب (س) و خانم حضرت رقیه (س) اگر قبول کنند باشم و از هیچ کسی دلخوری ندارم.
اما آنچه همیشه اعث رنج می می شد اینکه ای مسئولین، قدر مردم ایران زمین را بدانید، قدر جوانان را بدانید که هر چه دارید و هستید از همین مردم می باشد و توصیه دوم اینکه رهبر پیر و فرزانه را تنها نگذارید که این روزها می دانم که چه به او می گذرد و از خانواده ام می خواهم که هیچ وقت در هیچ زمانی خدایی ناکرده حرفی بر زبان نیاورند تا من یا کسی دلخور و رنجیده شود. قدر و منزلت خود را مثل همیشه بدانید که خداوند رحیم و بخشنده است.
من سواد چندانی ندارم، آنچه را که نوشتم لحظات قبل از عملیات بوده و حس خوبی داشتم و آنچه که دلم گفت را نوشتم.
بار دیگر عرض می کنم هر کسی بر مزارم آمده، جای آه و ناراحتی دعایم کند و اگر خانواده ام راضی و دوستان جایز می دانند در صورت امکان مرا زیر پای مادرم به خاک بسپارید.
همه شما را به خدای بزرگ می سپارم و آرزو می کنم همیشه سلامت و خشنود کنار خانواده باشید و سربلند.
مصطفی تاش موسی، شب ۲۲ بهمن ماه ۹۴
فیلم قرائت وصیت نامه شهید تاش موسی توسط فرزند بزرگوارش:
