چرخش اصلاحات از زنده باد مخالف من تا بی شرف خواندن مخالف

به گزارش نیمه پر به نقل از نافع، البته چرخشی اتفاق نیفتاده است. در مرام اصلاحات، شعار زنده باد مخالف من، برای زمانی است که در قدرت باشی و بدانی که مخالفانت حرفی برای گفتن ندارند و خیلی هم شاید علاقه ای برای بازگشت به قدرت ندارند. و اصلاح طلبان در آن صورت می توانند هزاران شعار زیبا تولید کرده و روانه عرصه عمومی کنند.
اما درست در زمانی دیگر، می توان برگشت و همه چیز را برعکس توصیف کرد و درست مثل آقای مرعشی نشست و تاکید کرد که آنها که از تکرار دولت های دوره نهم و دهم تنشان نلرزد، ایرانی باشرف نیستند و در ادامه باید اینچنین پذیرفت که قطعا ایرانیان باشرف، افرادی خواهند بود که تداوم قدرت مرعشی، هاشمی رفسنجانی و دیگران را ارادت بورزند تا ثمره دوره دولتمردی شان، انواع ارادتها به غرب، رشوه خواریها و گرفتن انواع پناهندگیها باشد و خلاص.
آنها که زمانی مخالفان خود را می پرستیدند، امروز به جایی رسیده اند که آنچنان از روی کار آمدن رقیب خود هراسانند که هواداران احتمالی رقبا را بی شرف می خوانند و اگر رخصت و میدانش را داشته باشند، هزاران توصیف دیگر را در وصف مردمی به کار می برند که ولی نعمتان این نظام و هر دولتی هستند که روی کار می آید. البته که مردم خوب می دانند مرام این سیاستمداران باشرف، در گذشته چه بوده و امروز در کدام جبهه و علیه کدام رفتار و سلیقه بر آمده اند؛ مرامی که زمانی، از رییس جمهور دوره سازندگی، مرد “آقاسی” و “چلسی” ساختند و عالیجنابش کردند و کتاب ها نوشتند و دوران سازندگی اش را سرابی بیش ندانستند. و حالا در جبهه ای آنچنان در کنار هم قرار گرفته اند که انگار نه انگار دوره ای آنچنان، چنان هجمه ها علیه هم کرده بودند و چه هزینه ها برای نظام نتراشیده بودند.
اصلاح طلب ها خوب بلدند، خوب بلدند شعارهایشان را عوض کنند. گاهی به ادا گاهی به اصول، گاهی به خدا گاهی به رسول. اینجاست که اصولی ترین مرام اصلاح طلبی ناگهان به گونه ای دیگر جلوه داده می شود و زمانی پیش می آید که داعیه داران دموکراسی ذره ای تاب و توان تحمل مخالفان حتی از رده خارج خود را هم دیگر ندارند.
داستان امروز مرعشی، داستان همه کسانی است که دنبال فرصت ها و لحظه هایند تا در سریع ترین زمان ممکن، فضا را به فع خود عوض کرده و گاه مخالفان را بر پیشانی نهاده و گاه زیر پا له کنند و البته که معلوم است در هر دو روش، زیر پا گذاشتن مخالف، اصل بوده و غیر از آن، همه، وسیله ای است که رسیدن به هدف را توجیه می کند.
کسانی که دولت نهم دهم را ماکیاولیستی توصیف می کردند، اتفاقا حالا خود با عملکرد خویش به تفسیر کامل اندیشه های ماکیاولی برخاسته اند و امروز در اجرایی کردن این اندیشه، اصل را بر آن گذاشته اند که مخالفان خویش را فاقد اصل شرافتی بدانند که احتمالا در وجود خویشتنشان لبریز است.
عادت چهرهایی همچون مرعشی و اطرافیانش، مانند عادت زمین بر گرد خویش است که البته این چرخش سیرابش نمی کند و دنبال چرخش بزرگتری به دور خورشی و خورشیدهاست. حالا نمی خواهد خیلی سخت بگیریم، کافی است اندکی دیگر صبر کنیم تا ببینیم گردش روزگار، در چند صباحی دیگر، مرعشی و فامیلهایش را به کدامین سوی خواهد چرخاند و از کدامین ناحیه با مردم این شهر و دیار سخن خواهند گفت و برای کدامین رفتن، دعای سفر خواهند خواند.

حسین صادقی