نمدِ رامسر فرش خانه خارجی‌ها / شهرک صنایع دستی مازندران خاک می خورد
رئیس میراث فرهنگی رامسر گفت:نمدمالی برند صنایع دستی رامسر است.
به گزارش رامسرنوین ، رامسر مهد هنر نمدمالی بوده و دست ساخته های صنعتگرانش فرش خانه کشورهایی نظیر آمریکا و فرانسه شده است.
نمدمالی هنر دستی با قدمتی ۲۵۰ ساله که فرش خانه ها در کشورهای مختلف خارجی از جمله فرانسه و ایتالیا شده است و هنری که با گوشت، پوست و استخوان مردم مازندران عجین شده و در گذشته های نه چندان دور فرش هر خانه ای، نمدی بود که مواد اولیه اش از پشم دام های استان تهیه می شد.
این زیرانداز و فرش سنتی خانه ها از پشم تولید می شود و برای بافتن آن هنرمندانی در قالب حلاجان و نمدمالان شب ها و روزها باید تلاش کنند تا فرشی برای خانه ها تهیه کنند.
امروزه با ماشینی شدن زندگی، کمتر نوای نمدمالان و حلاجان به گوش می رسد؛ اما در برخی مناطق از جمله رامسر، نمدمالی هنر زنده در این منطقه است.
نشان یونسکو بر سینه استاد یحیی
استاد یحیی شاه نظری هنرمند نمونه و برجسته نمدمال کشور در رامسر که از ۱۰ سالگی کارش را آغاز کرده و تجربه شش نسل از نمدمالان را در سینه دارد ؛ تاکنون دست ساخته های این هنرمند به کشورهای مختلفی نظیر آمریکا، آلمان، سودان، استرالیا و غیره صادر شده و آثارش مهر اصالت یونسکو را دریافت کرده است.
نمدمالی برند صنایع دستی رامسر است
نادر سحرخیز رئیس میراث فرهنگی رامسر با اشاره به قدمت بالای نمدمالی در شهرستان اظهار داشت : استاد شاه نظری دارای نشان جهانی یونسکو بوده و از اساتید برجسته ایران و جهان است.
وی با بیان اینکه استاد نظری سال های سال در این حوزه فعالیت می کنند، از نمد به عنوان هنر دستی و برند شهرستان ذکر کرد و گفت : در رامسر ۱۵ کارگاه نمدمالی و یک دهکده نمدمالی در روستای جواهرده وجود دارد.
سحرخیز با اظهار اینکه مردم روستا از نمد به عنوان ابزار مصرفی در زندگی استفاده می کنند، درباره صادرات نمد گفت: نمد بیشتر به عنوان سوغات توسط گردشگران و مسافران به کشورهای خارجی و یا مناطق مختلف کشور ارسال می شود.
وی با بیان اینکه در حال حاضر شمار محدودی از جمله استاد نظری به این حرفه مشغول هستند، این رشته را جزو صنایع فراموش شده ذکر کرد.
با آنکه رامسر و غرب مازندران هنرمندان برجسته صنایع دستی دارد اما همچنان از داشتن شهرک صنایع دستی و نمدمالی محروم است و این شهرک در پیچ و خم بروکراسی های اداری به فراموشی رفته است.