دکتر ابوالحسن خوش کنش با اشاره به این که هدف سالمند تنها را از ازدواج باید ارزیابی کرد، افزود: داشتن هم صحبت جدید، نیاز به نگهداری، از تنهایی درآمدن و ترس از مرگ از جمله دلایلی است که ممکن است یک سالمند را وادار به ازدواج کند. هر کدام از این دلایل می‌تواند نتیجه ازدواج سالمند را دگرگون کند.
وی ادامه داد: پس از کشف علت اصلی تمایل سالمند به ازدواج، باید سالمند به لحاظ سلامت روانی مورد بررسی قرار گیرد و در صورتی که سلامتش تایید شد، هیچ اقدامی بهتر از ازدواج و پیدا کردن مصاحب و همراه جدید نیست.
این روانشناس اظهار کرد: سالمندان پا به سن گذاشته‌ای که ممکن است دچار مشکلات عصبی باشند و در صورت ازدواج، موجب تخریب روحیه فرد مقابل شان نیز شوند، بهتر است از ازدواج صرفنظر کنند، زیرا ازدواج پدیده‌ای است اجتماعی و بسیار مهم که باید بر اساس اصول صحیح شکل گرفته باشد تا سبب تعالی جسمی و روحی آنان شود.
وی با اشاره به نکاتی که سالمند باید در حین ازدواج به آن‌ها توجه داشته باشد، یادآور شد: سالمندان باید توجه داشته باشند که همسر آن‌ها از نظر سطح فرهنگی با آن‌ها تناسب داشته باشد، زیرا در غیر این صورت، ازدواج در هر سنی به یک چالش جدی تبدیل می‌شود.
همچنین سالمندان بهتر است درباره موضوع حضور بچه‌ها در زندگی آن‌ها نیز به توافق برسند تا بعد‌ها دچار مشکل نشوند. مثلا تعیین کنند که فرزندان آن‌ها تا چه حد می‌تواند به آن‌ها سر بزند، آیا فرزند مجرد یکی از سالمندان می‌تواند با آن‌ها زندگی کند و … یعنی الزامی است که درباره موضوع فرزندان خود نیز کاملا صحبت کنند و در این باره قبل از ازدواج به توافق برسند.