متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام قال: قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
للمؤمنِ على المؤمنِ سَبْعَهُ حُقوقٍ واجِبَهٍ لَهُ مِن اللّه ِ. عزّ و جلّ، و اللّه ُ. سائلُهُ عَمّا صَنَعَ فی‌ها: الإجْلالُ لَهُ فی عَیْنِهِ، و الوُدُّ لَهُ فی صَدرِهِ، و المُواساهُ لَهُ فی مالِهِ، و أنْ یُحِبَّ لَهُ ما یُحِبُ لنَفْسِهِ، و أنْ یُحرِّمَ غِیبَتَهُ، و أنْ یَعودَهُ فی مَرضِ، و یُشَیّعَ جَنازَتَهُ و لا یَقولَ فیهِ بعدَ مَوتِهِ إلاّ خَیرا.
امام جعفر صادق علیه‌السلام به نقل از رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند:
مؤمن را بر مؤمن هفت حقّ است که خداوند عزّ و جلّ آن‌ها را بر او واجب کرده است و خدا درباره آن‌ها از او بازخواست مى‌کند: او را در چشم خود بزرگ شمارد، در دل دوستش بدارد، با مال و دارایى خود یاریش رساند، بر او همان پسندد که بر خود مى پسندد، غیبت او را حرام شمارد، در بیمارى به عیادتش رود، در تشییع جنازه اش شرکت کند و بعد از مرگ جز به خوبى از وى یاد نکند.