*آقای دژاگه، با چه احساسی به قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۱۸ می‌نگرید؟
این چیزی است که یکبار اتفاق می‌افتد.از هفته‌ها قبل منتظر چنین روزی بودم.برای راهیابی بخش سنگینی از کار وجود داشت و در روز قرعه‌کشی بدیهی است که حس هیجان زیاد و یکجور قلقلک درونی وجود داشت.همه می خواستند بدانند که در چه گروهی قرار می‌گیرند و با چه تیم‌های روبه‌رو می‌شوند.گروهی که ما در آن جای گرفتیم،سختترین گروه جام جهانی است.
*پرتغال، اسپانیا، مراکش.چقدر شانس برای راهیابی به مرحله یک هشتم نهایی هست؟
می‌توانست قرعه کمی راحت‌تر هم بشود.اما ما از قبل خودمان را آماده کردیم که با چنین تیم‌های مواجه می‌شویم.در واقع مقابل سوپراستارها بازی می‌کنیم.برای پرتغال و اسپانیا، یک کار عادی است که به مرحله بعد برسند اما مطمئن باشید به جام جهانی نمی‌رویم که کار آنها را راحت کنیم.ما هم قوای خوبی داریم و بازی کردن برابر ما راحت نخواهد بود.
*در آلمان کمتر از ایران کسب خبر می‌کنیم.جایگاه تیم ملی کشورتان را در سطح بین‌المللی چطور می‌بینید؟
فکر می‌کنم در ۴ سال اخیر گام بسیار بزرگی برداشتیم.در جام جهانی قبل هم گروهی سخت با آرژانتین داشتیم.اما در بازی با آنها به کل دنیا نشان دادیم که حریف راحتی نیستیم.بعد از آن پیشرفت ما ادامه یافت.بازیکنان جوان زیادی داریم و هیچگاه چنین تعداد زیادی از بازیکنان ایرانی در تیم‌های اروپایی بازی نکرده‌اند.تیم ما بسیار با انگیزه است.ما با درخشش و زودهنگام برای جام جهانی بدون شکست انتخاب شدیم.
*در چنین پیشرفتی،کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم ملی چه جایگاهی دارد؟
باید مقابل او کلاه از سربرداشت.کاری که او تاکنون انجام داده، غیرقابل تصور است.می‌توان به خوبی دید چطور جوانان زیر نظر او پیشرفت کردند.ضمن آنکه به صورت همزمان کل فوتبال ایران رو به جلو رفت.می‌توانیم خوشحال باشیم که مربی داریم با فوتبال زندگی می‌کند و همه می‌بینند چه نتایجی گرفته است.
*ایران از نظر شما یک غول خفته در دنیای فوتبال است؟
مطمئن باشید که ایرانی‌ها با فوتبال زندگی می‌‌کنند و آن را دوست دارند.هر دفعه می‌توان این موضوع را به چشم دید.وقتی ما یک بازی خانگی داریم، مثل بازی مقدماتی جام جهانی مقابل کره‌جنوبی، آنوقت ۱۰۰ هزار تماشاگر به ورزشگاه می‌آیند.اگر ورزشگاه ما بزرگتر بود، حتی ۲۰۰ هزار نفر هم می‌آمدند.در چنین کشور بزرگی با چنین انسان‌های زیادی،طبیعی است که استعدادهای زیادی را هم داشته باشیم.در صورتی که شرایط مهیا باشد،آنها این شانس را دارند که در اروپا بازی کنند.در همین مسابقات اخیر جام جهانی زیر ۱۷ ساله‌ها، همه دیدند جوانان ما چقدر قوی هستند.برای کشور وبازیکنان جوانان بیشترین دستاوردها را آرزو می‌کنم که همچنان پیشرفت کنند.
*شما اکنون بدون تیم هستید.با این شرایط امکان نداشت کاپیتان تیم یواخیم لو در تیم آلمان باشید.کاپیتان ایران در مورد حضورش در تیم ملی چه چیزی برای گفتن دارد؟
بدیهی است چنین چیزی خارق‌العاده است و بابتش ممنون هستم.همین امر نشان می‌دهد چقدر به من باور دارد و بخاطر مرا به تیم می‌آورد.بدیهی است که خودم دنبال چنین شرایطی نبودم اما در فوتبال روزمره چنین چیزهای گاه رخ می‌دهند. وقتی آدم چنین مربی دارد که چنین باوری دارد، همین به بازیکن انگیزه می‌دهد.از این جهت امیدوارم در جام جهانی بتوانم کمک کنم.
*مایل بودید در مرحله گروهی با تیم ملی آلمان بازی می‌کردید؟
بله البته. اینجوری بازی خیلی خوبی می‌شد.من در آلمان رشد کردم و دوستان زیادی در تیم ملی آلمان دارم که با آنها در تیم ملی زیر ۲۱ ساله‌‌های آلمان همبازی بودم.مسلم است که در صورت همگروهی با آلمان، اتفاق جالبی رخ می‌داد.
*هرتابرلین، تیم سابق شما یکشنبه (امروز) با اینتراخت فرانکفورت بازی می‌کند.با نیکو کواچ و کوین پرینس بواتنگ در اصل ۲ عضو سابق هرتا به برلین بازمی‌گردند.به نظر شما بازی چطور خواهد شد؟
همیشه بازگشت به برلین جالب است.برای نیکو کواچ و کوین نیز این بازگشت،پرهیجان خواهد بود.حتی پال داردای و نیکو کواچ همدیگر را خوب می شناسند.چرا که این دو مربی قبلا در کنار هم بازی کردند.فرانکفورت هر چند خوب حرکت می‌کند اما هرتا در بازی آخرش،یکبار دیگر برنده شده است.من شانس بیشتر را به هرتا می‌دهم.بازی جذاب خواهد شد.شاید به ورزشگاه بروم که دوستان را از نزدیک ببنیم.
*این امکان هست که شما را در ورزشگاه المپیک برلین یکبار دیگر به عنوان فوتبالیست ببینیم؟
چرا که نه؟هنوز جوان هستم(می‌خندد)هیچکس در فوتبال از آینده خبر ندارد.همه چیز به سرعت پیش می‌رود و من به آینده مثبت می‌نگرم.خوشحال می‌شوم یکبار دیگر در بوندس‌لیگا بازی کنم و بازیکن برلین باشم.