نسل این هیولاهای دریایی شش متری در قرن هجدم به دلیل شکار بی‌رویه منقرض شد چراکه این حیوانات هیچ ترسی از انسان‌ها نداشتند و به‌راحتی به کشتی‌ها نزدیک می‌شدند. بنابراین شکار آسانی بودند.
دنده‌های این گاو دریایی در ساحل جزیره پیدا شد و مانندی حصاری از دل زمین بیرون زده بود. محققان طی یک حفاری هشت ساعته اسکلت یک گاو دریایی منقرض‌شده را بیرون آورند. این موجودات در گذشته در آب‌های میان روسیه و آلاسکا زندگی می‌کردند.
دانشمندان ۴۵ مهره، ۲۷ دنده، استخوان کتف چپ و استخوان‌های دیگر این گاو دریایی بدون سر را پیدا کردند. گاوهای دریایی بالغ تا ۱۰ متر طول و ده‌ها تن وزن داشتند. این شناگرهای ماهر طی روز از علف‌های چسبیده به کف دریا تغذیه می‌کردند.
این حیوانات عظیم‌الجثه متعلق به گروهی از پستانداران به نام «سایرنیا»-نام پری‌های دریایی در اساطیر یونان باستان- بودند.
تحقیقات نشان می‌دهد که در قرن هجدم جمعیت باقی‌مانده از گاوهای دریایی تنها در دریای بریج و جزیره کوپر زندگی می‌کردند.
جرج استیلر، کاوشگر آلمانی، طی سفری در سال ۱۷۴۱ برای اولین بار وجود گاوهای دریایی را ثبت کرد.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که یک گاو دریایی می‌تواند غذای ۳۳ نفر در ماه را تامین کند بنابراین دریانوردان از این موجودات تغذیه می‌کردند.
گاوهای دریایی در گله‌های چند نفری حرکت می‌کردند و شکار آنها بسیار آسان بوده است.
استیلر در نوشته‌های خود ذکر می‌کند که گوشت این حیوان مزه روغن بادام می‌داده است. آخرین گاو دریایی در سال ۱۷۶۸ کشته شد؛ درست ۲۷ سال بعد از این که استیلر این موجودات را کشف کرد.
به عقیده دانشمندان شکار بی‌رویه دریانوردان، دلیل اصلی انقراض این پستانداران بوده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که ملوانان بیشتر از آنچه که بتوانند بخورند یا مصرف کنند، گاو دریایی شکار می‌کردند چراکه گمان می‌کردند تعداد بی‌پایانی از این موجودات وجود دارد.