به گزارش نیمه پر رامسر، همایش حامیان دولت تدبیر و امید شهرستان رامسر به مناسبت ۲۴ خرداد ماه با سخنرانی دکتر سید رضا صالحی امیری مشاور عالی رئیس جمهور شامگاه شب گذشته در رامسر برگزار شد.
مراسمی که با توجه به تبلیغات شهری و مجازی، با اقبال ضعیف عمومی همراه بوده است و اگر حضور برخی مسئولین شهرستانی و اعضای اصلی شورای هماهنگی حامیان دولت را به حساب نیاوریم، این استقبال ضعیف، نمود بیشتری پیدا می کرد.
و اما نکته ی حائز اهمیت، سخنان مهمان این مراسم بود، سخنانی که به غیر از تخریب دولت سابق، هدف دیگری را متوجه خود نمی کرد.
حال سوال اصلی اینجاست که چرا با توجه به گذشت سه سال از عمر دولت یازدهم، هنوز هم مسئولان ارشد دولتی بجای ارائه برنامه همان مسیر ماه های اولیه را دنبال می کنند، مسیری که رییس جمهور در گزارشی تحت عنوان “صد روزه”، بخش عمده ی آن را به تخطئه دولت قبل پرداخته بود.
نکته مهم در این توجیهات که بنظر برای فرار از مسئولیت وضعیت فعلی کشور بیان میشود، بیان خلاف واقع و البته گفتاری است که با واقعیات فاصله ی معنا داری دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
سخنران این مراسم از طرفی به نفی ادامه مسیر گذشته و وجود خسارت های احتمالی آن بر دوش مردم سخن به میان می آورد که توجهی به تلف شدن وقت و عمر مردم در این سه سال به امید “نقطه های خیالی” برجام ندارد.
نقطه های خیالی که حتی رییس جمهور حل مشکلات مردم نظیر ازدواج ، آب آشامیدنی و محیط زیست را به آن گره زده بوده است.
در ادامه سخنران در حالی به پاره شدن زنجیر تحقیر اشاره میکند که در این سه سال، در کنار تهدید از طرف کشور کوچکی مثل جیبوتی و قطع رابطه یک طرفه ی کشورهایی نظیر بحرین و عربستان، ایالات متحده هم در حین مذاکرات، هفت مرتبه کشور را مورد تهدید قرار می دهد و مجدد از وجود گزینه های روی میز سخن به میان می آورد.
البته از نشانه ها و مصداق های بارز تحقیر عزت مردم در این دولت همچون عدم ورود نماینده ایران به سازمان ملل در بدو تشکیل دولت یازدهم و دیگر موارد این چنینی می گذریم.
در جای دیگر سخنران مراسم، فسادهای دولت گذشته را به میان می کشاند و از صداقت گفتار و رفتار در دولت فعلی ابراز خرسندی و دفاع میکند، ولی به ماجرای کرسنت و ضرر چندهزار ملیاردی کشور و پنهان کاری دولت در ماجرای قراردادهای نفتی بی توجه است و از این ضرر و زیان ها حرفی به میان نمی آید.
اینکه سخنران، تبدیل شدن کشور به بازیگر مهم در عرصه جهانی را دستاورد این دولت عنوان میکند، بنظر غافل از این موضوع است که اگر نبود، قدرت منطقه ای نظام و نبود، قدرت موشکی و دفاعی کشور و نبود، حضور مدافعین حرم و نیروهای مستشاری نظامی، یقینا نقش آفرینی جمهوری اسلامی به شیوه امروزی نبود.
مشاور عالی رییس جمهور در ادامه سخنان خود سال ۹۴ را یکی از سال های سخت و پرفشار دولت در امور منابع مالی و درآمدی عنوان می کند که در این زمینه نیز باید ضمن سپاسگزاری از زحمات دولت اینگونه گفت که سخن بسیاری از منتقدان دولت نیز در مدت اخیر همین موضوع بوده است که اگر منابع مالی و درآمدری دولت محدود شده است پس چرا پول های آزاد شده پس از توافق هسته ای و برجام مجدداً برای خرید و تفاهم نامه های غیر ضروری در خارج از کشور صرف می شود؟
نویسنده بنا ندارد به دیگر سخنان خلاف واقع سخنران بپردازد ولی بار دیگر این سوال به ذهن متبادر میشود که این روند تخریبی بجای ارائه برنامه مشخص، تا چه وقت قرار است تداوم یابد؟
این روش که همانطور در اول نوشته به آن اشاره شد، کماکان راهبرد اصلی دولتی ها در توجیه بی برنامگی و سردرگمی در اداره کشور می باشد که با توجه به گذشت چندین ماه از اجرای برجام و خسارت های متعدد آن بر حال و آینده کشور، کماکان کشور را در بلاتکلیفی قرار داده است.
این رویکرد اشتباه کار را بجایی رسانده است که حامیان اصلی دولت هم پا را از دایره دفاع از عملکرد دولت خارج ساخته اند و از بیان انتقادات تند و آتشین ابایی ندارند.
البته اشاره به این نکته مهم است که این جماعت منتقد فعلی و سینه چاک قبلی!، وجود حضور سیاسی خود را در مخالفت با دولت های حاکم میبینند که ژست اپوزسیون گری در حین مراسم امسال، بر مبنای این راهبرد استوار است.